Observatie in Brownsweg

Maandag morgen was het eindelijk zo ver! We konden vertrekken naar Brownsweg ons voor te stellen aan de school en om te observeren. (en te acclimatiseren)
Wat we al gehoord hadden over Brownsweg was eigenlijk zeer positief: O Brownsweg dat is een stadsdorp, dat is heel goed ontwikkeld, dat is al bijna een stad. Dus we waren vrij gerust vertrokken met het volle busje en veel te luide muziek.

De grote baan rijdt inderdaad helemaal door Brownsweg. Maar eens van de grote baan zit je in het stoffige zandbaantjes waar amper auto’s kunnen rijden. De houten huisjes staan zo dicht op elkaar dat het moeilijk is om er een auto tussen te krijgen. De huisjes zijn wel mooi geordend en er zijn ook echt wel “straten” en… het is ook een heel groot dorp. Er zijn zelfs verschillende kapiteins. Hoeveel juist, dat weten we niet, wij zagen er 4 :-)

Daar toegekomen kregen we ons eigen huisje aangewezen en een huisje is zo groot als mijn kamer thuis. Het bestaat uit 1 ruimte met vooraan het fornuis, de frigo, een tafel en een kast. Dan is er een soort afscheiding met daarachter de matrassen. Daar liggen 2 matrassen voor 6 personen. Wij hadden echt nog de luxe van een stapelbed en een matras op de grond => in principe voor elk van ons een bed. Het huisje is ook helemaal van hout met heel veel gaten in, dus je hoort alles wat er buiten gebeurt. (Liesbeth, dank u voor de oorstoppen, ze zijn hier al van pas gekomen :D) En om 2 uur ’s nachts beginnen de hanen te kraaien, tot we moesten opstaan. We lagen precies in een kippenhok… Goed slapen zat er dus eigenlijk niet in, maar al bij al viel het toch nog goed mee. Zeker als we verhalen hoorden van andere meisjes.

Daar toe gekomen heeft Eugenie (onze gastvrouw) heerlijk eten gemaakt voor ons. We hebben haar wel geholpen :-) Kip met rijst en kouseband. (kouseband zijn lange boontjes van bij ons, echt super lekker!!) Nadien zijn we naar het schoolhoofd geweest om ons voor te stellen en een afspraak te maken voor dinsdag. Die wist nog niets af van ons project, dus het was goed geregeld…

Na het bezoek aan het schoolhoofd was er een verjaardagsfeestje van een jongen die 2 jaar werd en Eugenie ging daar eten maken. 7 teentjes look draait ze daar even in de Bami :p Hallo! Maar bon, je smaakte het niet zo. We kregen daar dus cake en dan nog eens eten (met look) en ja, we worden daar echt wel heel goed verzorgd. En de kindjes zijn super schattig en beginnen ons al een beetje te kennen, wat ons wel van pas kan komen voor ons project!!

De Bami hebben we ’s avonds in ons huisje gegeten en toen kwamen er veel kindjes vragen om rijst. Dat was wel een moeilijke situatie en ik had het er wel lastig mee. Ik weet niet of het een goed idee is om daar mee te beginnen, maar het is ook zo hard om dat te negeren. Maar dat hebben we dus wel gedaan…

OOOWWW vergeet ik bijna ons toilet avontuur… We moesten dus een voor het slapen plasje maken en wij dus met de sleutel van de toilet en onze pillampen op zoek naar het toilet. We doen de deur open en 3 vrolijke kakkerlakken lachen ons toe… Jammie!!! Bon, als de nood het hoogst is… dus ons zelf gehard en gaan! Maar we zijn wel niet meer terug gegaan. (mede omdat Caro en jummi in de WC keken en zagen dat het daar echt vol kakkerlakken zat. Een geluk dat ik dat niet zag :p) Missie 1 op dinsdag: een wc zoeken in de school. En gelukkig hebben we die gevonden. (nu de sash nog vinden, of een emmer water)

En … we hebben ook een badkamer. Lees: achter ons huisje 3 metalen platen vergroeid met de plaatselijke fauna en flora en een emmer regenwater. Een bikini staat op ons mee neem lijstje van volgende week…

Dinsdag hadden we een gesprek en een observatie in de school en dat viel voor mij tegen. Ik had er even geen zin meer in aangezien de school niet op dezelfde golflengte zat als ons. Maar nu hebben we nog eens goed samen gezeten met ons 3 en met Glenn van Leri For Life en ik zie het weer helemaal zitten! We hebben super leuke ideeën, maar we moeten die maandag dus ook wel nog eens voorstellen. Waaraan we willen werken terwijl we hier zijn:
· Nederlandse les geven aan de 3de graad. (liefst in samenwerking met de leerkrachten, maar dat hebben ze nog niet zo goed door.)
· In de uren dat er geen Ne wordt gegeven, zouden we een zorgklas willen oprichten voor de lagere klassen. Om de leerlingen die achterstand hebben met Ne extra ondersteuning te geven.
· In de namiddag zouden we samen met de mensen van het dorp activiteiten willen organiseren in het Nederlands. Op deze manier zijn de kinderen niet enkel bezig met Nederlands in de school.
Dit is even heel kort uitgelegd wat we willen gaan doen en hopelijk lukt het even mooi als hier beschreven staat :p Maar de motivatie is er in elk geval!! :D

A ja, de terugreis naar Paramaribo… Hm dat was niet zo prettig. Van begin tot einde wel is waar :p We hadden de taxichauffeur van maandag gevraagd om ons te komen halen en wonder boven wonder was hij slechts 30 minuten te laat. We beginnen ons huisje leeg te halen en gaan dag zeggen tegen Eugenie wanneer ze vertelt dat dit helemaal onze taxichauffeur niet is… (maar iedereen lijkt hier zo op elkaar) Gelukkig was hij wel gestuurd door onze taxichauffeur aangezien die niet op tijd kon zijn, dus we mochten instappen. Een rustige rit was het echter niet. We waren nog niet goed vertrokken of de man stopte heel bruusk (zei ook wel sorry in zijn haast), sprong uit de auto, liep naar de greppel en sprong in de greppel. Hij dook achter iets. We dachten dat hij misschien een beestje had aangereden en wou controleren of het wel ok was.
En inderdaad hij kwam terug met een beestje in zijn handen. Een gordeldier. Hij had het niet aangereden, maar had het zien zitten en wou het mee nemen voor in zijn tuin… Toen ik vroeg of je dit diertje hier veel tegen komt zei hij neen, maar ik ben niet zeker of hij mij wel goed begreep. Hij toonde ons dus dit gordeldier en ging toen terug achter het stuur zitten. Hij op de stoel met zijn arm uit het raam en met die hand had hij het gordeldier vast. Bij elke auto die langs kwam knipperde hij met zijn lichten en zwaaide hij met het gordeldier. Zelfs ik kreeg medelijden met het arme diertje. Maar dus, we waren nog maar net op weg en hadden nog 2 uren te gaan en verstandig als die man was had hij door dat hij zo niet kon blijven rijden. (een geluk voor ons, maar niet zo voor het gordeldier) Hij zocht dus een plastieken zak, beet er enkele gaten is, stopte het beest in de zak, deed de zak toe met de rekker van caro en stak het beestje in de koffer. Erg op mijn gemak was ik niet aangezien het beest leek te ontsnappen, maar na enkele minuten was ook hij uitgeput en bleef hij liggen voor dood (even dachten we ook echt dat hij dood was, maar gelukkig heeft hij het einde gehaald). Onderweg zijn we ook enkele keren gestopt om dat op te halen en dit weg te doen en verschillende zaakjes af te handelen. Een beetje een skou (ja Liesbeth, Skou :p) man. Volgende keer toch hopen dat die andere terug kan.

Ik denk dat ik alles gezegd heb tot nu toe. Morgen is het hier een Hindoefeest en zondag wordt dat gevierd met verf en al. Wat ik mij daarbij moet voorstellen weet ik niet, maar we gaan er wel heen. Ik ben benieuwd :D

Heel veel groetjes en tot volgende week!

Dorien