Indrukken in Suriname

Hey hey!

Het is een hele tijd geleden dat ik nog een berichtje heb gestuurd, maar dat is de fout van het internet. Het internet ging de eerste week te goed om waar te zijn en dus inderdaad, het is niet zo’n vanzelfsprekendheid.

Vanaf nu zet ik alle mails en berichten in een word document en ’s morgens vroeg of ’s avonds laat, als iedereen nog slaapt, zal ik proberen ze op het World Wide Web te krijgen. In stukjes wel is waar. Maar dus een blog-bericht om de week is iets wat je mag verwachten. En zeker nu we echt gaan beginnen!

Deze week hadden we onze eerste vergadering met leri for life en maandag kunnen we voor het eerst in de dorpen gaan observeren. Het gaat hier allemaal nogal traagjes en op het gemakje. Zo moesten de mensen maandag nog naar de scholen bellen om te vragen of we konden komen… Dan staan hier 6 stagiaires en dan is het nog niet zeker of ze kunnen les geven… Maar het is dus allemaal in orde gekomen en we kunnen starten.

Caro, Jumi en ik gaan maandag en dinsdag naar brownsweg om ons project voor te stellen. We zijn er vrijdag de hele dag mee bezig geweest om dit voor te bereiden. Hopelijk keuren ze dit goed en kunnen er verdere afspraken worden gemaakt. Woensdag starten we met het voorbereiden en de maandag daarop starten we met het lesgeven. WOEHOE!
We zullen een week in de stad blijven om voor te bereiden en een week naar het binnenland gaan om les te geven. Ons voorstel zet ik nog even niet op de blog aangezien er nog veel zal kunnen veranderen. Ik laat het pas weten wanneer het echt zeker is. :-)

Wanneer we in het binnenland zijn, is er geen computer en geen internet, dus dan zijn er zeker geen berichtjes. Wat we daar wel kunnen gebruiken is: een hangmat (voor iedereen wel gekend), een klamboe (of bij ons gekend als het muggennet) en een pangi. (Dit is een doek die je rond je benen doet, zoals een handdoek als je uit het zwembad komt, om je benen te bedekken.) Dat zijn we dus allemaal gaan halen deze week en we kunnen dus zeker en vast vertrekken! :D

Wat hebben we de rest van de week nog gedaan?Op de foto’s was te zien dat we zijn gaan dolfijnen spotten. JEEJ! Shaid bootsman (we zijn er nog altijd niet uit of hij echt zo noemt, maar het staat in elk geval op zijn kaartje :p) heeft ons met zijn boot tot aan de zee gebracht waar we dan de dolfijnen konden zien. Best wel heel leuk en spectaculair om te zien :-) Nadien zijn we door gevaren naar Brownspunt. Een eiland waar vooral vissers zitten uit Guiana. Ze vissen en verblijven voor die tijd op het eiland. Het eiland stelt heel weinig voor. Het zit vol honden (jeej!) en de huisjes staan echt wel op instorten. Het was ook een aanspoelstrand, dus helemaal bedekt met takken en afval. Niet zo gezellig, dus we zijn ook niet lang gebleven. Om de trip af te sluiten zijn we geëindigd in nieuw Amsterdam waar we het oud fort bezochten. Dit is een museum waar nog restanten zijn van de slavernij van vroeger. Niet zo groot, maar wel eens leuk om te zien. Nieuw Amsterdam zelf vond ik zeer gezellig, stoffige straatjes met huisjes zonder afsluiting. Gewoon huizen met precies een grote tuin. Dus best wel gezellig en ook niet over-bebouwd. Ik vond het fijn wandelen daar :-)

Verder hebben we ons best gedaan om de plaatselijke cultuur te leren kennen. Zo hebben we kennis gemaakt met Damaru. Een Surinaamse zanger met geweldige liedjes! :p Echt super grappig en te horen in elke taxi. De cd zijn we onmiddellijk gaan kopen en nu wordt ook ons appartement vervuld met liedjes als “tuintje in mijn hart”, “moppie je bent zo lekker”. Echt super grappig!! De taxi hier kun je soms wel vergelijken met de Vlaamse avond, maar maak er dan een Surinaamse avond van ;-) Mama, papa en Dieter hou jullie klaar voor als ik thuis kom, want de muziek die zal opstaan gaat er niet op verbeteren :D Jullie gaan de Koen nog missen ;-)

Donderdag avond zijn we gaan eten om de hoek. Hier is een straat met zeer veel verschillende restaurantjes van hier en zeer goedkoop. De eerste Bami goreng met kip werd met plezier binnen gewerkt. Echt waar, super lekker. Daar gaan we nog langs gaan :D

We zijn ook op zoek gegaan naar muggenzalf want die kleine beestjes blijven maar steken. Dan denk ik dat ik toch al lichtjes immuun zou zijn voor deze kleine beestjes, niet dus! Ik blijf smeren en zij blijven prikken. Ongelooflijk. Ze hebben op mijn kleine miezerige teen 3 keer gebeten! In godsnaam, waar vinden ze de plaats. Maar ach ja, ik zal een “proper” meisje zijn ;-)

Deze zoektocht naar muggenmelk heeft ons (Caro en ik) toch maar mooi onze eerste regenfietstocht bezorgd. En ik moet zeggen, het heeft zeker iets :-) Hoe warm het bij ons ook is, buiten komen in de regen blijft koud. Hier dus niet. Hoe hard het ook regent, het blijft warm en het is best wel eens een leuke ervaring om in zo’n regenbui te fietsen. Het lastige aan het fietsen was echter niet de regen, maar de stad. Het is zo druk en ook nog verwarrend aangezien we links moeten rijden en geen voorrang hebben als fietser. Opletten en voorzichtig zijn is dus de boodschap. Want ja, fietspaden kennen ze hier al helemaal niet. En dat kennen ze zelfs al in Wambeek, stel u voor :p

A ja, nog iets, de taxi’s. Langs alle kanten werd er ons gezegd om steeds een taxibedrijf te bellen en nooit mee te gaan met de taxi’s langs de weg. Ja, dat doen we dan zeker en vast. Maar wat is dat nu juist zo’n taxi langs de weg? Wel, stel u voor:
Je zit gezellig op een terrasje in de stad. Komt er een doodgewone auto aanrijden met 3 “rare” mannetjes in. Die stappen uit, 2 gaan weg (God mag weten naar waar) en de andere haalt dood leuk het bordje “taxi” uit zijn auto op het vervolgens op zijn dak te zetten. Het hing niet eens vast! Het was eigenlijk best wel grappig om te zien :p Zeker als je weet dat de echte taxi’s geen bordje hebben, maar een stikker…

Maar voila, dit was onze week zoal. Hou ik heb het gevoel dat ik zo kei veel ineens wil vertellen waardoor het zo niet allemaal duidelijk is. In mijn hoofd is het duidelijk, hopelijk in dat van jullie ook :p En anders vraag je het maar ;-)

Volgende week kunnen we eindelijk echt beginnen en dan zullen de verhaaltjes wel wat anders zijn. Ik ben benieuwd!!

Heel veel groetjes en tot de volgende!

Dorien.