Op ontdekking in Suriname…

Het is ondertussen al een week en twee uitstappen geleden dat je nog iets van mij gehoord hebt. Er is dus heel erg veel te vertellen en ik weet niet zo goed hoe ik het gestructureerd kan over brengen. Maar dus, ik zal mijn best doen :-)

Pekin Slee

Zaterdag ochtend om 8 uur vertrokken we naar Pekin Slee. We vertrokken met de Jeep richting Atjone. Hier stopt de weg en ben je verplicht om verder te gaan met de boot. Eindelijk kon ik mijzelf iets voorstellen bij dat einde van de weg…

Daarvoor moesten we eerst door Brownsweg en het deed best wel raar om eens verder te rijden. De weg was heel hobbelig en stoffig, maar met de jeep veel makkelijker te doen dan met een busje. Een geluk en een ongeluk, want het was wel wild en hard. En toch nog in slaap kunnen vallen. Mooi van ons :p

Eens in Atjone aangekomen moesten we super lang wachten op onze boot, maar uiteindelijk konden we toch vertrekken voor een tocht van 2 uur en half op de Suriname rivier. Het was een houten bootje met kleine lekken dus een nat gat was niet te vermijden….
De boottocht was super mooi. We vaarden tussen het tropische regenwoud en kwamen regelmatig dorpjes tegen, echt een ongelooflijk uitzicht. Eens aangekomen op Pekin Slee mochten we niet uitstappen. Het was nog niet onze halte. Vreemd, want we waren nochtans aan het dorp dat op het eerste zicht te vergelijken was met Brownsweg. Wij moesten echter nog even verder (tot achter de hoek) waar we dan toekwamen op een prachtig domein, met een mooi, gezellig huis. Hier zouden wij de volgende 4 dagen verblijven. Stel u voor: een huis met houten terras waar je hangmat hangt en uizicht op de Suriname rivier met daarachter het tropisch regenwoud… Geniaal!

Eens alles uitgepakt was, zijn we vertrokken voor een eerste wandeling door het dorp. Wat ons onmiddellijk opviel was dat het wel een heel proper dorp is. Er lag wit zand, de huisjes waren super mooi afgewerkt en er lag nergens afval op de grond. Best wel bijzonder in dit land…
Verder leek het dat dit dorp kleiner is dan Brownsweg, maar niets is minder waar. De huisjes staan minder dicht tegen elkaar, waardoor het zo leek. Het aantal inwoners in Brownsweg loopt op tot 1200 en in Pekin Slee tellen we maar liefst 2000 inwoners. Over een klein dorpje gesproken…

’s Avonds was het heel rustig en het viel ons op hoeveel sterren hier wel zichtbaar zijn. ’s Avonds gaan de lichten uit om 11 uur, waardoor het echt donker is en de sterren alleen maar duidelijker worden. Ik denk niet dat ik al ooit zoveel sterren bij elkaar heb gezien.

Na het eten zijn we nog even op zoek gegaan naar Kaaimannen. We zagen hun rode oogjes glinsteren, maar we zijn er niet in geslaagd eentje te vangen. Maar voor een eerste avond was dit wel al genoeg :p
We hebben ook in een bed kunnen slapen, jawel en… de kippen zaten in het dorp, waardoor wij er voor een keer niet wakker van werden :-)

Doorheen de dag kwamen we heel veel dingen te weten:

o In Brownsweg kwamen we langs de goudmijn. Het zag er vrij groot uit, zeker wetende dat bijna alle mannen in Brownsweg hier werken. Toch wordt er in Marowijne nog veel meer goud ontgonnen. De Chinezen zijn ook talrijk aanwezig op de wegen. Aangezien zij overal ook goud willen ontginnen, zijn ze bezig met wegen aan te leggen. Dat is zeer positief voor de bevolking natuurlijk, maar ze leggen alleen wegen aan daar waar ze goud kunnen vinden.
o Als Brownsweg alles goed en slim aanpakt, kan dit de 3de grootste stad van Suriname worden, naast Paramaribo en Nickerie. Wanneer dit het geval is, zullen hier later waarschijnlijk veel meer vakantieoorden komen, want de omgeving is uiteraard prachtig. Het is begrijpelijk dat dit zal gebeuren, waar gebeurt het niet, maar dit maakt het niet minder jammer. De mentaliteit van deze mensen zal veranderen, de mensen zullen meer op geld, goud en territorium gericht zijn. Maar wie kan het deze mensen kwalijk nemen om vooruit te willen? En wie zijn wij, de westerlingen, om daarover te oordelen?
o In Brownsweg woonden vroeger heel wat Brazilianen omdat het een hype was om met een Braziliaanse man te trouwen. Deze Braziliaanse mannen klitten echter samen en begonnen te roven waardoor ze verbannen werden uit Brownsweg. Het verklaart wel vanwaar de vele Braziliaanse namen afkomstig zijn.
o Vele mannen en vrouwen hebben een gouden tand. Vroeger betekende dit vooral dat je rijk was en wanneer een vrouw een gouden tand had, wou dit zeggen dat haar man goed voor haar zorgde. Nu is het vooral een modeverschijnsel. Maar zelf mijn modebewuste ik kan de mode in zo’n gouden tand niet echt terugvinden…

De volgende ochtend kregen we eitjes als ontbijt. Ja hoor, ook hier was de paashaas langs geweest :-)
Verder stond er een dorpswandeling op het programma door Pekin Slee. Wat is er nu zo speciaal aan Pekin Slee? Wel dit is een dorpje in het tropisch regenwoud dat aan houtsnijwerk doet. Ze maken heel erg veel mooie dingen met houd, de huizen, stoelen, lepels, borden,… Heel mooi en leuk om te zien dat de mensen daarvan nog steeds kunnen leven. Wat hebben we vandaag geleerd?

o De mensen in Pekin Slee geloven dat als je iets goeds doet, je dit moet doen met je hoofd naar het oosten. Hier komt de zon op, dus dit staat gelijk aan licht, wat gezien mag worden, wat goed is. Wanneer je slaapt moet je in principe dus ook altijd met je hoofd naar het oosten liggen. Wanneer je iets slecht doet, iets wat het daglicht niet mag zien, dan moet je je hoofd naar het westen houden. Hier gaat de zon onder, dus dit staat gelijk met donker, nacht en slecht. Wanneer iemand begraven wordt, ligt zijn hoofd ook steeds naar het westen gericht.
o In Santigron wordt nog steeds aan zwarte magie gedaan. Ook hier in Pekin Slee is dit nog in lichte mate aanwezig. De bevolking probeert de boze geesten buiten te houden met behulp van volgende middeltjes:
1) De mensen nemen een kruidenbad wanneer ze zich niet goed of ziek of bezeten voelen. Dit kruidenbad zorgt ervoor dat de boze geesten hun lichaam zullen verlaten.
2) De mensen hangen een flesje aan de deur waar niets inzit, maar het houdt wel de boze geesten buiten.
3) Vooraleer je het dorp binnen komt, moet je onder een poort met bladeren lopen. Deze poort houdt de boze geesten buiten en zo kom je zuiver het dorp binnen.
4) De mensen mediteren ook regelmatig
o Oude vrouwen hadden zwarte streepjes op hun borsten, gezicht, rug, buik, armen, … dit zijn tattoos die er als kind zijn ingezet door een sneetje te maken met een scheermes en nadien werd er as in gedaan. Op deze manier hebben de vrouwen zwarte streepjes die ook voelbaar zijn. Dit kan om 2 redenen:
1) Religieuze redenen
2) Dit werd gedaan voor de mannen. Deze streepjes staan op plaatsen waar vrouwen graag gestreeld worden en voor de man is het fijn om zo zijn vrouw te voelen.
Bij jonge kinderen is dit nu niet meer zichtbaar omdat het in mindere mate wordt toegepast, maar ook omdat deze streepjes nu op veel intiemere en dus niet zichtbare plaatsen worden aangebracht.
o Een nieuw huis wordt hier ingewijd door enkele mannen die voor het huis gaan zitten, rum cola op de grond gooien terwijl iemand iets zegt in de plaatselijke taal en nadien wordt er natuurlijk ook rum cola gedronken. Iets waar Caro zich wel in kan vinden J
o Aangezien dit dorp bekend staat om zijn houtsnijwerken, mogen de huizen natuurlijk niet onder doen. De huisjes zijn allemaal van hout en de voorkant is super mooi versierd met sierspijkers en inkervingen boven de deuren. Elk huis heeft een andere versiering boven de deur en dit heeft ook telkens een andere betekenis.
o De betekenis van het Surinaamse wapenschild:
§ De indianen staan voor de eerste inwoners van Suriname
§ De boom staat voor de vruchtbaarheid
§ De boot staat voor de eerste boot die aankwam in Suriname (Goslar)
§ De zeilen op de boot vertegenwoordigen de verschillende Surinaamse volkeren
§ De ster vertegenwoordigt de toekomst van Surniame.

Na de dorpswandeling gingen we naar Boto Pasi, twee dorpen verder. Hier was een groot feest aan de gang, zowel voor Pasen als voor zichzelf, want vandaag was dit dorp exact 115 jaar oud. Op de radio hoorden we reeds dat er een grote mis aan de gang was en dat er heel veel volk op de been was. Er was dus zeker wat te beleven, dus we besloten erheen te gaan. Daar toegekomen waren we echter teleurgesteld, want er was bijna niemand op de been. De mis was gedaan en het echte schuurfeest (dansfeest) begon pas ’s avonds. Op het moment dat wij er waren was er een voetbalwedstrijd aan de gang waar we even naar gekeken hebben. Natuurlijk is voetbal overal ter wereld hetzelfde, dus we hadden het snel gezien en besloten dan maar om te voet terug te keren. Het was een wandeling van een uur door het regenwoud wat best wel leuk en vermoeiend was.

Een verfrissende duik in de Surinamerivier was dus een fijne afsluiter van de dag. Even wassen in de rivier terwijl de buurvrouw haar vis aan het kuisen was in diezelfde rivier mocht natuurlij k niet ontbreken. Belangrijk was dat we ons proper voelden, dat was toch al iets :p
Als fruitje kregen we een kokosnoot vers van de boom. Het rietje was een bamboe, net geplukt uit de boom en de lepel was een stukje van de kokosnoot. Een natuurlijker vieruurtje hadden we ons niet kunnen voorstellen. De kokosnoot was veel beter dan de eerste die we hier aten, maar het sap blijft super veel. Een volle blaas die regelmatig geledigd moest worden, was onvermijdelijk. Het vlees was heel zacht en best wel speciaal aangezien ik wel ander kokosvlees gewend ben. Maar het was zeker voor herhaling vatbaar! :-)

Na het avondeten zijn we naar het voetbalplein van Pekin Slee geweest. Daar was een gospelmis aan de gang en dat was best wel bijzonder om te volgen. Wanneer ze zingen gaat de hele wei (want ja je kan het vergelijken met een optreden) zo wild als maar kan zijn. Echt super grappig en ook wel een kippenvel moment. Ongelooflijk. Soms kwam er echter een priester tussen om te preken en dat was veel minder. Wat die allemaal aan het verkondigen was, onbegrijpelijk eigenlijk dat dat nog kan. Nu moet ik wel toegeven dat de plaatselijke bevolking ook niet echt opgezet was met deze preken en er liepen veel mensen weg tijdens deze preken. Wanneer ze opnieuw begonnen te zingen liep het veld echter terug helemaal vol en zat de sfeer er terug heel goed in. Het was een heel leuk ervaring.

Maandag startten we de dag met een wandeling in het tropisch regenwoud van 3 uur. Het was heel warm, dus we hebben heel wat afgezweet, maar het was wel de moeite. We hebben heel wat planten leren kennen en de gids moest op een bepaald moment de weg nog kappen tussen de planten. Echt zoals in de films, super grappig :p We kregen Maripa’s te eten en een super lekkere suikerriet. Echt, mmmmm!!!

In de namiddag zijn we naar het houtsnijmuseum geweest waar we heel wat souvenirs kochten. Wat leerden we in het museum?
o Vroeger werkten de mannen van het museum samen met De Waeg in Paramaribo. Ze werden echter bedrogen door een van de werknemers waardoor ze besloten om zelf een museum op te richten in hun eigen dorp. Veel volk is er niet te bespeuren, maar wel mooi van hen dat ze zoveel initiatief toonden.
o Meisjes krijgen op hun 12 jaar een koejoe (een lapje stof) en op hun 14-16 jaar krijgen ze pas hun eerste pangi. Dit betekend dat ze mogen trouwen en meestal zijn ze dan al zwanger. Wanneer een vrouw 2 pangi’s over elkaar aandoet, is ze getrouwd.

’s Avonds wouden we opnieuw kaaimannen spotten en deze keer gingen we met de boot op de rivier. Jammer genoeg zijn we niet een kaaiman tegen gekomen, maar we hebben we een prachtige sterrenhemel gezien. Het was stellarium live en na het zien van een vallende ster mocht er natuurlijk ook een wens gedaan worden. De gids was ervan overtuigd dat het een UFO was, maar gelukkig wisten wij wel beter :p Nadien, toen wij in ons bed lagen, kwam de gids al roepend het terras op dat hij een kaaiman gevangen had. Dus die hadden we nu dan toch ook gezien en gevoeld ;-)

Nog enkele weetjes van de dag:

o Het baden en het afwassen van de kookspullen gebeurt allemaal in de rivier. Best wel bizar, want zelf vrouwen die een wasbak in huis hebben met stromend water, zullen altijd terug gaan naar de rivier. Best wel bizar dat het er zo ingebakken zit.
o Handige planten:
§ Geluidsboom: een leuke boom met een golvende stam (kan het niet beter uitleggen) en als je erop klopt klinkt het hol en maakt het super veel lawaai :-)
§ Bolomoplant: hier worden manden, casavepersers en waaiers van geweven.

Dinsdag was het jammer genoeg al tijd om terug te keren naar de stad, maar eerst wouden we nog genieten van een prachtige zonsopgang. We zijn om 6 uur opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien. Het was echt super mooi om de zon te zien opkomen boven de bomen en de maan zo stilletjes aan te zien verdwijnen. Zeker de moeite om voor op te staan.
Nadien zijn we met de boot terug gevaren naar Atjone. Doordat we nu stroomafwaarts voeren en we veel minder zwaar geladen ware, ging het heel veel sneller, waardoor we op Atjone wel weer lang moesten wachten op de jeep.

Gelukkig zijn we toch thuis geraakt en Jumi wachtte ons op aan het vat. Thuis was er geen elektriciteit en geen water dus douchen was even niet mogelijk. Gelukkig zijn we al zo gewend aan de plaatselijke manier om te baden dat we al tevreden zijn met een emmer regenwater :-) We hebben ons dan maar op de matrassen in de tuin gelegd wat natuurlijk wel gezellig was :-) Jumi heeft heel lekker voor ons gekookt en verder hadden we een heel gezellige avond op het terras met de kaarsjes en een babbel. ’s Avonds werd alles toch gemaakt, waardoor we nog net konden douchen voor het slapen gaan. Heerlijk! :-)

Woensdag Rustdag

Woensdag was vooral de voorzien om te wassen, voor school te werken en te rusten. De dag begon goed met jawel 3 briefjes van het thuisfront. De foto’s van meter, haar prachtige literaire kunsten en de fecebookfoto’s van met Pasen maakte wel dat de kikkers voor een keer niet op straat maar in mijn keel zaten. Jullie zien het, ook hier wordt er aan jullie gedacht ;-)

’s Avonds kregen we bezoek van onze Sarramakaanse vrienden die een Toekoenari gevangen hadden. Dit was een vis die op Brownsweg te vangen valt en Sirano heeft al veel geprobeerd hem voor ons te vangen. Te vergeefs en ook nu was het Claudio die de klus geklaard had. Maar goed, wij hadden eten die avond. Eerlijk? De vis was lekker, de soep was vreselijk. Maar ja, dat kun je niet zeggen luidop. Lachen en slikken was de boodschap :p Ach ja het was gezellig :-)


Blanche Marie

Donderdag ochtend waren we weer vroeg uit de veren om op uitstap te vertrekken naar de Blanch Marie vallen. Opnieuw vertrokken we met de jeep en deze keer duurde de rit wel 6 uur. Hobbel hobbel.

We verbleven opnieuw in een vakantiedomein, maar nu is het wel helemaal vervallen. De uitbater is 3 jaar geleden gestorven en aangezien hij 19 kinderen en 8 vrouwen had, is het niet echt duidelijk wie het domein nu erft. Die zaak is nog steeds bezig en de kinderen willen niet verder investeren zonder zeker te zijn van wie het is. Wat ook wel begrijpelijk is. Daardoor is dit prachtige domein wel vervallen en als je daar geld in steekt, kan je er sowieso ook weer super veel uithalen, want echt het was daar het paradijs! Maar ik moet eerlijk toegeven dat dit vervallen oord ook zeker en vast zijn charmes had. Wij zaten daar nu alleen en echt, het was super gezellig!

Er waren kamers met bedden, maar wij besloten om te slapen in de hangmatten, buiten in het tropisch regenwoud tussen de brulapen, naast de rivier. Echt een geweldige ervaring!
Natuurlijk gingen we niet onmiddelijk slapen, maar wel zwemmen in de waterval. Echt, een prachtig uitzicht! Er zijn heel veel verschillende rivieren die samenkomen in de Blache Marie en zo is de waterval ontstaan. Het is een prachtig uitzicht en echt mooi! We hebben daar gezwommen tussen de bijtvissen en Jumi heeft een schok gekregen van een sidderaal. Nu begrijpen we wel waarom Norman eerst met stenen in het water smeet alvorens we in het water mochten…

Norman heeft ook een heel grote vis gevangen, de Anjoemara en die hebben we ’s avonds opgegeten. Het was echt een van de lekkerste maaltijden die ik hier al at. Echt super lekkere vis in olie, tomaat, look, ajuin en bouillon, met rijst en kouseband. Heerlijk!

Nadien zijn we gezellig met de matrassen op het gras gaan liggen om sterren te kijken. Om 9 uur gingen de lichten uit, dus het was echt uber donker en er waren opnieuw veel sterren te zien. We hebben onze portie sterrenkunde wel gehad deze week :p Met dank aan onze reeds opgedane achtergrondkennis konden we de grote beer, de tweelingen en Andromeda herkennen. Deze avond waren er maar liefst 3 vallende sterren die ik zag, dus laat ons hopen dat ook deze wensjes zullen uitkomen.

Na een uurtje ben ik in slaap gevallen onder deze prachtige sterrenhemel om nadien toch wel in de hangmat te gaan liggen. Het was echt puur genieten en ongelooflijk om in openlucht te slapen in het Tropisch regenwoud. Best wel speciaal vind ik zelf :p

Vrijdagochtend is het ons verbazingwekkend gelukt om, zelfs in het tropisch regenwoud met alle lawaaien e.d., tot acht uur te slapen. Na het ontbijt zijn we met de auto naar Apoera gereden. Dit is een dorp dat aan de Corantijnerivier ligt en aan de overkant van de rivier zie je Brits Guyana. Het was twee uur en half rijden en onderweg kwamen we de spoorlijn “van ergens naar nergens” tegen. De historische achtergrond van dit immense project:

Men had in het tropische regenwoud Bauxiet ontdekt en dat wouden ze in grote hoeveelheden ontginnen, bewerken tot aluminium en exporteren. Dit werd heel erg groot gezien, dus men legde een spoorlijn aan van het bauxietgebied (ergens in het regenwoud) tot aan de haven van Apoera. Er werden spoorlijnen aangelegd en er werd een super modern en groot station gebouwd waar wel 12 spoorlijnen doorliepen. Hier zou het onderhoud van de treinen gebeuren, er was airconditioning en eetgelegenheden aanwezig. Voor de arbeiders van de mijnen hadden ze een super mooi en modern dorp gebouwd in het tropisch regenwoud met westerse huizen, zwembaden, tennisbanen,… Ook in Apoera werd een dorp aangelegd met straten en alles voor de arbeiders van de haven. Je merkt het al, het was een miljoenenproject dat helemaal werd uitgevoerd en dus heel veel geld heeft gekocht. Toen alles af was, kwamen er echter enkele probleempjes:
1) De bauxiet die ze wouden ontginnen bleek niet voldoende erts te bevatten waardoor de bauxiet niet geschikt was om aluminium mee te maken. Dus de research was in orde…
2) Suriname zou niet kunnen concurreren met de wereldmarkt want er was net een regressie in deze wereldeconomie.
3) Er kwam een militaire coup die geen projecten op lange termijn wou uitvoeren. Zij wouden winst en productiviteit op korte termijn. Dommeriken!
4) De productie van Aluminium kost enorm veel energie. Daarom wouden ze naast het station een aluminiumfabriek zetten met daarnaast een nieuw stuwmeer. Dit stuwmeer zou dan voor de elektriciteit zorgen. De omliggende bewoners wisten echter wat er allemaal gebeurd was met de mensen en de dorpen van het Brokopondostuwmeer en zij waren daar helemaal niet mee opgezet.

Het hele project werd dus afgeblazen en nu is alles verwilderd. De spoorweg is niet meer te zien doordat het helemaal overgroeid is door het woud. Het dorp in het regenwoud met de zwembaden en de tennisbanen is totaal niet meer te zien, op 1 dak na. De spoorweg zelf zie je af en toe nog eens opduiken tussen de planten door en het station is helemaal verwilderd en vervallen. Er staan nog 2 treinwagons die nooit werden gebruikt, helemaal leeg geroofd, de trappen staan op instorten en het zit er vol ongedierte. Apoera zelf bestaat wel nog. De werknemers zijn er wel uit vertrokken en er wonen nu indianen in. Doordat het dorp nog steeds van de overheid is en de elektriciteit en het water nog steeds niet is afgesloten, leven deze mensen daar helemaal gratis. Het is wel een proper en verzorgd dorp, maar er zit helemaal niets in dit dorp. Dit dorp heeft niet het karakter zoals een dorp als Brownsweg wel heeft. Het is bizar om het te beschrijven, maar ja. Het is niet te begrijpen dat zo’n groot project zoveel geld koste en uiteindelijk nooit werd uitgevoerd. Ik kan er niet bij en het is best wel een beetje akelig. Dat station in het oerwoud deed mij een beetje denken aan “lost” brrr, gelukkig kwamen we geen ijsbeer tegen!

Na het zien van Apoera zijn we een typisch indianendorpje gaan bekijken, Klein Kwamala. De indianen dragen wel westerse kledij maar leven nog heel primitief en eenvoudig. De huisjes zijn heel klein en er staan enkel sommige kommen en een hangmat in. Zelfs geen vuur, geen kasten, niets. Het is er ook wel heel veel rustiger en onbegrijpelijk dat het zo vredig kan zijn. De bewoners zijn ook nog echte nomaden. Na drie maanden trekken ze verder naar een ander dorp, maar na 6 maanden komen ze meestal even terug.

Om de dag af te sluiten zijn we terug naar de watervallen gegaan, maar nu aan een ander deeltje. Het waren nu de massagewatervallen, hier moest je gaan onder zitten en je kreeg een natuurlijke massage. Jeej! Mama, dit zou jij wel appreciëren en ik kijk nu al uit naar ons weekend :D

Norman wou nog eens een Anjoemara vissen dus dan zijn we terug naar de Blanche Marie vallen gegaan en hij had opnieuw een super grote Anjoemara beet, van wel 15 kg. Norman was er echt mee aan het vechten om hem uit het water te krijgen en na een gevecht op leven en dood heeft de vis zich kunnen los trekken… Echt wel balen. En waarschijnlijk zal niemand ons geloven, maar zoals zoveel hier zal dit een herinnering zijn die enkel in ons geheugen zo goed en echt kan vastgehouden worden.

Enkele interessante dingen uit onze oerwoudtrip

Geziene beestjes:
o Groene en gele gifkikkers (ongelooflijk veel, Dieter als je er volgend jaar een paar nodig hebt, hier kun je ze wel vinden…)
o 2 vliegende ara’s
o Amerikaanse ijsvogel
o Toekan gehoord
o Slingeraap gehoord
o Sideraal heeft Jumi gevoeld
o Irritante steekvliegen
o Slang
o Brulapen (gehoord. Een stuk of 7 vrouwtjes zitten samen en maken super veel lawaai. Er zit een mannetje bij en als hij 1 keer roept zwijgen de vrouwtjes direct! Een gezag dat je als leerkracht wel zou kunnen gebruiken :p)
o Zijdeaapjes
o Varanen. (En die lopen super grappig. :p Dat is zo precies een opwindspeelgoedje dat met zijn pootjes draait om vooruit te komen)
o Boskonijnen (worden ook KoniKoni’s genoemd en dat betekend letterlijk slim slim)µ

Interessante planten:
o Oude bospapaja: de verouderde bladeren worden gebruikt om thee mee te maken.
o Jonge bospapaja: de bovenste schors afschrapen om op een wonde te doen.
o Wenteltrapplant ( Sangrafu): die kan je pellen en eten en het smaakt naar rabarber. Het is goed tegen honger en dorst voor als je verdwaald bent. Hij kan je leven redden. Deze plant wordt ook in 2 gekapt wanneer er iemand sterft. De bovenkant van de tak wordt op het graf gelegd en gaat mee met de dode, de onderkant wordt in een vaas gezet en bewaard bij de overlevenden. Dit betekent: voor het leven gescheiden.
o Baloema: diezelfde als maandag waar manden en dergelijke mee geweven worden.

Leuke weetjes:
o Marrons zijn de volkeren die ooit vluchtten voor de slavernij. Zij wonen heel dicht bij elkaar omdat ze zich zo wouden beschermen. Marron komt van Simarron (= gevlucht vee) maar aangezien mensen geen vee zijn, hebben ze de si laten vallen. Vroeger werden deze mensen de Boslandcreolen genoemd, maar dat wordt nu gezien als een scheldwoord, dus dit wordt niet meer gezegd. In de marrondorpen zal je ook nooit honden zien, want deze volkeren werden vroeger opgejaagd door honden, waardoor ze daar nu nog steeds een afkeer van hebben. (mijn vrienden J) De verschillende marronvolkeren zijn:
§ Sarramakanen. (zoals in Brownsweg. Zij zijn het enige volk die nooit slaaf zijn geweest. Zij

kwamen van de boot en zijn onmiddellijk gevlucht.)
§ Okaners
§ Parramakaners
§ Matuariërs
§ Kwinties
§ Najoeka’s
o Indianen wonen veel verder uit elkaar omdat zij nooit hoefden te vluchtten. Zij zijn echter nooit slaven geweest. De dorpen zijn dus veel uitgespreider en lijken veel groter en netter. De indianen leven nu nog altijd van landbouw en het werk dat ze zelf verzetten. Ze doen vooral aan zelfvoorziening en een beetje handel.
o Blanche Marie is genaamd naar de overleden vrouw van de ontdekker. Die vrouw heette Marie en had blond haar.
o Onderweg moesten we een brug over waar een maand geleden een auto was af gereden. De brug kapot, auto in de rivier en Chinezen hartstikke dood.
o Overal in Suriname zijn er Chinezen te vinden. In elk dorp, zelf het diepste binnenlandse indianen dorp, is een Chinese winkel te vinden.
o Sommige dorpen willen graag uitbreiden waardoor ze stukken regenwoud verbranden om aan landbouw te kunnen doen. Dit is de eeuwige discussie tussen deze dorpen en het westen. Het regenwoud is nodig, maar wie kan deze mensen kwalijk nemen om te willen uitbreiden? Ik zou het niet weten.
o De weg naar de Blanche Marie vallen was helemaal van Bauxiet. Dit zorgt voor enorm veel stof, vuile kleren en droog haar.

Zaterdag zijn we terug naar huis gereden en na een rit van 6 uur waren we terug in de bewoonde wereld.

4 daagse wandelmars

Van woensdag tot en met zaterdag was de vierdaagse wandelmars aan de gang in Paramaribo. Het is de carnaval van hier en we hadden al heel wat gehoord hierover waardoor we best wel benieuwd waren. Aangezien we aan de Blanche Marie vallen zaten, bleef alleen zaterdag avond over om te gaan kijken. Het was een beetje een tegenvaller, wij denken dat het niet zo spectaculair was omdat het de laatste avond was. Wij zagen een stoet van 2 minuten waarbij er muziek werd gespeeld en gedanst. Ok, het was wel heel leuk om te zien en een kippenvel moment, vooral als je de dirigent zo gepassioneerd bezig zag :p Maar we hadden een carnavalsstoet verwacht…

Het was zaterdag ook koninginnendag, dus Paramaribo was helemaal oranje gekleurd en wij waren daar niet op voorzien. We werden wel lichtjes bekeken als we ergens binnen stapte zonder iets oranje aan ons lijf :p

1 mei

Het plan was om voor school te werken, maar dat is er niet van gekomen. Sirano belde dat er een straatrace was en dat we daar moesten gaan kijken. We zijn er dus heen gegaan en het was 2Fast 2Ferious in het echt. De baan naar Brownsweg was afgezet en er waren constant racen met auto’s en brommers. Echt wel spectaculair om te zien. Vooral ook omdat er heel veel volk was om te kijken en echt alle soorten volkeren waren daar. Echt Suriname op zijn best. En het was echt super grappig om die mensen daarin te zien opgaan. Geniaal! Echt een belevenis op zichzelf. Natuurlijk wisten we op voorhand niet wat we konden verwachten en aangezien we snel snel moesten vertrekken waren we ook niet voorzien op de zon. We hadden geen zonnecrème mee en we zaten in de plakke zon. We snappen nu wel waarom die Surinamers allemaal een paraplu mee hadden. Wij zijn nu mooie kreeftjes die toch wel lichtjes pijn hebben :s Eigen schuld dikke bult…

Na het racen zijn we naar het onafhankelijkheidplein geweest waar de 5km run begon. Er stonden ook verschillende kraampjes opgesteld, dus we hebben onze week heel erg gezellig kunnen afsluiten.

Voila, jullie zijn weer up to date en buiten het feit dat het hier nu aan het regenen is, kan ik niet veel meer vertellen. Als er nog vraagjes zijn, shoot en anders tot de volgende ;-)

Groetjes,

Dorien