De laatste :)

Dag lieve mensjes allemaal,

De laatste volle dag in Suriname is aangebroken… Van onze laatste momentjes wordt dus zeker en vast nog genoten en vandaar ook dat het zo lang geleden is dat je mij hoorde.

Het toneel en de zorgklas waren echt wel een succes, we zijn super fier op onze kindjes en een beetje op onszelf :-)

Verder zijn we nog op jeepsafari geweest, we hebben de schildpadden op Matapica bekeken en gered (wat wel nodig is als de kleintjes ’s nachts onder je hangmat lopen), en we zijn op fietstocht geweest naar Peperpot (een plantage van…. Jawel: suiker…) Heel bewogen, maar dus ook super leuk en zeker allemaal de moeite. Voor een uitgebreider verslag moet je wachten tot in België ;-)

Verder hebben we vooral ook genoten van de laatste momentjes samen, want het zal raar zijn om terug helemaal alleen de deur uit te gaan. Meisjes, ik ga jullie missen! :-)

Hier is het nu bijna afgelopen, dus na jullie drie maanden lastig te vallen met al mijn belevenissen en dergelijke heb je hier eindelijk mijn laatste blog bericht.

Hier wil ik nog even melden dat de voorbije drie maanden een ongelooflijke en onvergetelijke ervaring zijn geweest. Ik heb heel veel geleerd zowel op persoonlijk als sociaal en mondiaal vlak dus in dat opzicht is deze reis zeker en vast geslaagd :-) Uiteraard heb ik ook heel veel geleerd op gebied van school, wat zeker en vast niet over het hoofd mag gezien worden ;-)

Suriname zelf was een zeer gevarieerd land dat heel veel te bieden heeft op alle vlakken. Een echte aanrader voor iedereen en ik zal het hier heel hard missen. Wat niet wil zeggen dat ik niet naar huis wil, want na drie maanden besef je ook wel wat je thuis hebt gelaten en wat dat juist allemaal betekent.

Ik heb hier heel veel belevenissen en ervaringen opgedaan die ik heel erg graag wil delen met velen onder jullie, maar ik besef ook dat de manier waarop ik dit alles heb ervaren niet altijd op dezelfde manier zal opgenomen worden. Dat alles maakt dit nog specialer en gaf mij de ingeving om er dubbel zoveel van te genieten. Juist omdat ik besef dat ik het geluk had om dit alles te beleven. En ik weet maar al te goed dat niet iedereen die kans heeft, waardoor ik dit alles nog extra apprecieer. Ook ik zal niet vaak meer zo’n kans krijgen en dat besef ik maar al te goed. Aan al diegene die dus ook deze kans krijgen wil ik zeggen: neem ze! Het is een ongelooflijke ervaring die je heel wat bijbrengt. Negatieve, maar vooral positieve momenten zullen je heel wat bijbrengen zowel op korte als op lange termijn. Dus het is een aanrader voor iedereen.

En om te eindigen in schoonheid, stop ik zoals ik begon: met een lied om toch maar duidelijk te maken aan diegene die twijfelen, neem de kans, het is meer dan de moeite waard! :-)

Wishing on a shooting star
but dreams alone won't get you far.
Can't deny your feeling anymore
the world is waiting right outside your door.
Ware you waiting for?

Come on here's your chance,
don't let it slip right through your hands.
Are you ready for the ride of your life?
Your dreams are riding on the wind,
just reach out and pull them in.
Get ready for the ride of your life.
The ride of your life.

In your heart you know what you must do.
You've only got yourself to answer to.
Don't let fear of falling hold you down.
Your spirit's flying high above the clouds.
You're glory bound.

Come on here's your chance
don't let it slip right through your hands.
Are you ready for the ride of your life?
Your dreams are riding on the wind
just reach out and pull them in.
Get ready for the ride of your life.

You’re on your way no looking back
and there's no future living in the past.
You're free at last.
Yeah yeah yeah.
Your free at last.

Come on here's your chance
don't let it slip right through your hands.
Are you ready for the ride of your life?
Your dreams are riding on the wind just reach out and pull them in.

Get ready for the ride of your life.
The ride of your life
come on come on
get ready

yeah yeah yeah
Your dreams are riding on the wind
just reach out and pull them in.
Get ready for the ride of your life

(by Oliver James)

Ziezo nu is het echt gedaan. Ik heb genoten van deze 3 maanden, hopelijk hebben jullie genoten van de verhalen en tot heel erg snel in België!


Groetjes,

Dorien

En daar gaan we weer :-)

Deze week was het opnieuw werkenweek. De paasvakantie is ook hier gedaan, dus we kunnen er opnieuw helemaal voor gaan. Hieronder een kort overzicht van deze week:

De zorgklas

Deze week kregen we te horen van de leerkrachten dat ze de positieve invloed van de zorgklas opmerken bij de leerlingen. Dit doet heel veel deugd om te horen en hopelijk blijft dit bij hen hangen om er later eventueel zelf iets mee te doen. Het is in ieder geval een signaal naar Leri For Life dat ze in deze richting zeker verder kunnen/moeten.

In het eerste leerjaar heb ik ook gemerkt dat de paasvakantie de kinderen goed heeft gedaan. Sommigen hebben hun klik gekregen en beginnen de letters nu echt te kennen waardoor het vormen en lezen van woorden begint te lukken. Dit is een klik die er in België hopelijk komt, ten laatste, in de kerstvakantie, maar ik ben al blij dat deze kinderen de klik kregen. Het was dus een vruchtbare week waarbij ik merkte dat de kinderen zeker vorderingen hebben gemaakt, vergeleken met de eerste week dat ik hier was.

Het is nu aan ons om een deftige evaluatie te schrijven zodat de leerkrachten er nadien hopelijk nog iets mee kunnen doen in het voordeel van de kinderen.

Het Toneel.

Ook het toneel komt stilaan goed. De kinderen kennen hun rol, sommigen al een deel van hun tekst (en na twee dagen vind ik dat zeer mooi) en de zaal is vastgelegd. Volgende week zal het nog heel druk worden met het maken van decors, uitnodigingen en repeteren. Aan het enthousiasme van de kinderen zal het zeker niet liggen. Ze zijn ook constant bezig met hun teksten en dus ook met het Nederlands en dat is dus zeker een geslaagd element. De kinderen beleven er echt plezier aan, ook in dat opzicht kunnen we spreken van succes aangezien de kinderen Nederlands op een leuke manier leren kennen en dus ook zelf spontaan Nederlands gaan praten.

Het doet deze kinderen echt wel goed dat we met dit project bezig zijn en dat merk je tijdens het toneel, maar ook in hun dagelijkse omgang. Ze spreken zelf spontaner en vlotter Nederlands gewoon omdat ze er zoveel mee bezig zijn. Het is jammer dat het zal weg vallen, want uit ervaring merken we dat je het snel verleert. Wij hebben enkele woorden Saramakaans geleerd, maar aangezien we 2 weken vakantie hadden, zijn we al heel veel vergeten. Natuurlijk dat het bij de kinderen ook zo gaat en daarom zou het goed zijn om vaker zo’n projecten op te starten. De resultaten mogen er zeker en vast zijn.

Je merkt het, zowel de kinderen als wij beleven heel veel plezier aan het gebeuren en hoewel ik er niet veel over schrijf, is het wel een hele gebeurtenis. Geloof mij, als de Braka’s aanwezig zijn, staat het dorp in rep en roer.

Dit weekend zal het ook vooral voorbereiden worden voor volgende week, want jammer genoeg volgt dan het afscheid. Het zal de laatste week in Brownsweg zijn en het afscheid zal sowieso moeilijk zijn. Gelukkig is er nog genoeg werk om ons af te leiden zodat we daar niet te veel moeten aan denken.

Ik ben heel benieuwd wat het toneel zal geven, vooral omdat de kinderen zo onvoorspelbaar zijn. Hoewel ze heel enthousiast zijn en er zeker voor gaan, liggen de normen hier heel anders dan bij ons. Engagement is een woord dat ze niet echt kennen en wanneer je vraagt om te repeteren van 15 uur tot 17 uur, komen en gaan de kinderen, wanneer ze willen tussen 15 en 17 uur. Het is moeilijk om zo te werken, maar je kan de kinderen ook niet opsluiten, vooral omdat je weet dat wanneer ze naar huis gaan ze moeten wassen, zorgen voor broer of zus,… De normen liggen hier helemaal anders waardoor het niet altijd even makkelijk werken is, maar dit maakt het wel uitdagend en spannend. Ik kan nu niet met zekerheid zeggen welke kinderen er donderdag om 17 uur op het podium zullen staan. En geef toe, voor een toneelstuk is dat toch wel spannend, niet? :-)

Toch ben ik al heel blij met het resultaat, want de kinderen genieten ervan om met Nederlands bezig te zijn. En dat was toch het doel, nee?

Ik heb er in elk geval wel heel veel zin in en hopelijk komt het goed. Duim voor ons, denk aan ons en brand een kaarsje.

Ik ben benieuw naar het vervolg en weet dat wanneer je dit verlolg te lezen krijgt, er mij hier nog maar 1 week rest. Bizar he, ik kan mij mijn eerste blogbericht nog zo goed herinneren en nu ben ik al bijna aan het einde. Wie had ooit gedacht dat dit zo snel zou gaan? Ik in elk geval niet.

Maar goed, genoeg nagedacht, tijd om verder te werken.

Genieten jullie nog van de rust in het Belgenlandje en dan doen wij hier verder wat we kunnen.

Vle groeten en tot blogs!!

Dorien
xxx

Ontdekking van Suriname deel II

Hoewel het deze week heel wat minder druk was dan de vorige, hebben we toch nog heel wat gezien.
Genoeg om jullie nog een verslag te sturen vooraleer we opnieuw vertrekken naar Brownsweg, want jaja, ook hier is de vakantie nu gedaan.


Paramaribo zoo

Maandag zijn we naar Paramaribo zoo geweest. Eigenlijk stond dit niet echt op onze planning aangezien we gelezen hadden dat de dieren heel zielig en verwaarloosd waren. Maar aangezien we de wilde dieren niet in het echt zagen, moesten we wel naar de zoo :p

Ok, de zoo is niet heel groot en de koten zijn ook heel klein, maar ik vond het wel heel erg proper en de dieren zaten ook niet met veel. Ideaal was het niet, maar het stond veel erger beschreven dan dat het effectief is. Antwerpen zoo is veel spectaculairder, maar het was een leuke namiddagactiviteit die we afsloten met een drankje in Broki.
Heel gezellig met uitzicht op de Surinamerivier.

Goudmijnen

Dinsdag zijn we een dagje naar de Goudmijnen gaan kijken. Eerlijk: het wars niet de grote Goldmine die heel bekend is in Brownsweg, maar eerder kleine mijnen aan de kant van de weg. Als je mij zegt dat het illegale mijnen waren, dan zou ik het nog geloven ook :p
Het was leuk om te zien hoe ze daar werken, maar jammer genoeg hebben we geen ondergrondse mijn gezien :p
Het systeem: er wordt water weg gepompt uit een put, er worden stenen naar boven gezogen in een bak, hier wordt kwik bij gedaan en zo komen de stukjes goud bij elkaar tot een klompje dat er dan moet uitgehaald worden. Dat was het :p
Het is zo dat de mannen die daar werken daar voor 2 tot 3 weken zitten en echt “op kamp”. Met hangmatten onder een afdak en eten maken en zo. In het kamp is ook 1 vrouw voor de huishoudelijke taken. En dan ja, na twee weken gaan ze naar huis voor 1 dag. (toch volgens Eugenie haar man zijn planning :-) )

A ja, om die pomp te zien moesten we over 3 boomstammen lopen (dus nog eens terug is 6 in totaal) laat ons zeggen dat we er een score van 5/6 en 1 natte voet hebben aan over gehouden :p Mooi toch ;-)

Nadien zijn we naar de pier op Brownsweg geweest om te vissen en ik heb 2 vissen gevangen!! Echt super grappig :p Een visdraad aan een tak en casave als aas. Dat werkt echt, in tegenstelling tot de appelflap van Dieter…

Nickerie en Bigi Pan

Vrijdag zijn we met onze gids, Norrie, naar Nickery gereden. Een autorit van drie uur om dan javaan te eten en met de boot naar Bigi Pan te gaan. Bigi Pan is een natuurreservaat dus we moesten met een boot door een rivier. Echt zoals in de films omgeven door woud :-)

Klein detail: het was laag water, dus op een bepaald moment moest iedereen uit de boot, de bootsmannen duwden de boot door een klein beekje en eens op de rollers moest iedereen de boot erover trekken. Avontuur alom :-) Verder gingen we niet te snel zodat we zeker dieren konden spotten en dat deden we. Kaaimannen, apen en heel veel vogels :-) Het was een beetje “waar is Wally” maar dan live :-)
Eens de rivier door kwamen we op een meer en in het midden van dat meer stond ons roze huisje voor 1 nacht. Echt super mooi en niet te geloven eigenlijk. Dat zoiets echt bestaat en dat wij daar tussen staan, we hebben vaak gedacht dat we in een film of op een fotoprent zaten.

Tijdens onze boottocht was er een van de springende vissen die tegen mijn arm, onder mijn kin, tegen Caro haar hoofd en uit de boot sprong. Best wel verschietachtig. Maar zoals de gids zei: beter een vis tegen je hoofd dan een koe… Vraag mij niet waar hij het haalde, maar hij heeft wel gelijk natuurlijk :p
’s Avonds zijn we met de boot vogels gaan spotten in een ongelooflijk landschap. Echt niet te begrijpen en zo groot.

Het water van het meer is zowel zoet als zout en dat kwam doordat de dijk ooit eens gebroken is en daardoor het water gemengd is. Het is ook een kei groot meer dat super diep lijkt, maar wonder boven wonder, komt het water maar tot aan de knie… Grappig e :p
En heel bizar ook, in 2009 was er zo’n droogte dat heel het meer + de rivier heeft droog gestaan. Volledig droog, je kon er op lopen en voetballen en er heeft zelfs een artikel in de krant gestaan dat ze er met hun bromfiets (hier gezien als een kwat) over het meer reden. En ja daar zitten super veel vissen, dus die waren allemaal dood en het stonk vreselijk! En nog vreemder, het heeft 2 weken geduurd eer alles terug gevuld was en het er terug vol vis zat. En dat na 4 maanden droog te staan… Bizar e!
We hebben uiteindelijk 2 uur en half op de boot gezeten om beestjes te spotten. Een beetje Paradisio maar dan echt echt echt.

Zaterdagochtend zijn Jumi en ik opgestaan en onmiddellijk in de Kajak gestapt :-) We hebben een toertje gedaan op het meer om wakker te worden. Ongelooflijk uitzicht en super leuk :-) Na het ontbijt hebben we opgeruimd en hebben we ons huisje achter ons gelaten. De terugrit ging heel wat sneller aangezien we niet echt meer beestjes moesten spotten en het was nu hoogwater dus er moest amper geduwd worden :-) Enkel nog over de rollers, wat een luxe.

Eens terug in Nickerie zijn we naar een rijstfabriek gegaan. De vader van de stichter is heel klein begonnen met rijst kopen en verkopen en nu staat daar een van de grootste en properste rijst plantages en fabrieken van Suriname. Ze planten en oogsten hun rijst zelf om hem nadien (volledig machinaal) te sorteren, pellen, slijpen en verpakken. In het totaal werken er ongeveer 180 mensen waarvan er ongeveer 20 binnen werken (ter controle en bediening van de machines) en de rest werkt buiten op de plantages zelf. De fabriek en opbergplaatsen waren echt immens en vergelijkbaar met bij ons. We weten nu wel waar de rijst vandaan komt en zeg nooit zomaar rijstkorrel tegen een rijstkorrel!

Nadien zijn we naar de markt gereden waar we een popelmoes, een zuurzak, een meloen en een ananas hebben gekocht. We hebben nood aan fruit :p
Na de markt zijn we chinees gaan eten en nadien zijn we naar de bananenfabriek gereden. Dit deden we in de laadbak van Norrie. Super leuk zo in de laadbak van een truck de velden naast u en de auto’s die langs rijden. Mooi mooi! Even vreesden we voor een regenbui op ons hoofd, maar na enkele druppels gaf de regen de strijd al op :-)

Aangekomen in de bananenfabriek waren we lichtjes verschoten. Het contrast tussen de rijst- en de bananenfabriek is enorm. Hoe machinaal de rijstfabriek is, zo manueel is de bananenfabriek. Door mensen worden er zakken rond de groeiende trossen gedaan ter bescherming van beestjes (echt rond elke tros hangt een blauwe zak. Wat wel een bizar zicht is, want als je naar een bananenveld kijkt, verwacht je geen blauw…), de bananen worden per steel gekapt en met een transportband vervoerd, de bananen worden gekeurd door een man op grootte, dikte, rijpte, beestjes,… (de rijstkorrels worden machinaal gekeurd…) de slechte trossen worden af gehakt en verwerkt tot veevoer. De andere trossen gaan verder op de transportband, de trossen worden af gekapt en in een bad met ontsmetvloeistof gegooid. Dames halen de trossen eruit en keuren tros per tros. (beestjes, plekken of tweelingen worden verwerkt tot veevoer. Jawel er bestaan tweelingbananen!!! Dat zijn 2 bananen in een schil, maar die worden dus niet verkocht. Helaas pindakaas!) en nadien worden de trossen in dozen gestoken, uit de zakken wordt de vacuüm gezogen en deze dozen worden geëxporteerd. Man, je gaat nooit zomaar een banaan eten als je weet wat daar is aan vooraf gegaan. En zeker niet meer laten slecht worden. Alles gebeurd met de hand en chapeau voor die mensen om dat een hele dag te doen!
Dus als je daar in België bananen tegenkomt van Buba, Savana of Sweety, zeker eens proberen ze zagen er heel goed uit :-)

Na een lange terugrit waren we terug in de stad om te bekomen van de uitstap en te wassen en te plassen ;-)

Geziene beestjes op deze uitstap:

Kaaimannen
· Brilkaaiman
Aapjes
· Doodskopaapjes
· Kapucijnaapjes

Vogels:

· Zilverrijger
· Blauwe magroverijger
· Sokoïrijger of Koemawari
· Moerasbuizerd
· Slakkewauw
· Black Hawk
· Ooievaar
· Anaki
· Blue wing
· Ikana
· Schaarbek vogel
· Rode Ibis
· Amerikaanse ijsvogel
· Katoenvogeltje
· Kleine en grote Anni
· Gritjebie
· Frigatvogel
Waterbeestjes
· Aarden (de vis die ik tegen mijn hoofd kreeg…)
· Koetaï
· Wenkkrabben
· Spookkrabben
· Srika

Moederdag
Voor zij die het vergeten waren: zondag was het moederdag…Maar zelfs hier in Suriname wordt er aan gedacht. Dus bij deze: mama, nog eens een gelukkige moederdag (en een dag :-))

Verder hebben we zondag vooral onze voorbereidingen nog eens bekeken zodanig dat we in Brownsweg goed aan de slag kunnen.
We zijn ook onze fietsen gaan binnen leveren. Best wel bizar en confronterend dat het einde in zicht is. We zijn hier nu nog 3 weken, waarvan 2 weken in Brownsweg en 1 week afsluiting, dus die fietsen gaan we niet meer nodig hebben. Raar…

Nadien zijn we een aperitief gaan drinken in het hotel Torrarica om nadien goed te gaan eten voor moederdag ;-) We zijn onderweg 2 keer gestopt: in Boto Foto was geen plaats en Jiji’s leek ons niet zo gezellig en niet echt wat we wouden. We zaten daar dus, maar konden niet zomaar weg gaan dus bestelden water om te drinken. Nadien vroegen we de rekening, maar blijkbaar bleek het kraantjeswater, dus moesten we niet betalen. HMM lichtjes gegeneerd verlieten we het terras, maar met de mededeling dat we zouden terug komen… Als we nog durven :p
Enfin uiteindelijk zijn we geëindigd in de Waag om goed te eten. Mocht ook wel want om 15 uur heb je echt wel honger :p

’s Avonds veel minder honger, dus we hebben ons fruit maar verorberd. Man die pompelmoezen zijn hier echt zo lekker! En groot! Ongelooflijk :p
Je had er echt wel mee gegeten.

De vakantie werd afgesloten met een cocktail op een terrasje voor de verjaardag van Sissi.

Voila, en nu zit ik hier aan de ontbijttafel klaar voor een nieuwe week Brownsweg. Ik ben benieuwd, vooral voor het toneel aangezien alles nu echt heel erg in gang moet schieten. Ik hoop dat de kinderen nog steeds even enthousiast zijn en dat we de kans krijgen om er echt iets geweldigs van te maken!

Wens ons veel succes, denk aan ons en tot vrijdag!!!

Dorien
xxx

Op ontdekking in Suriname…

Het is ondertussen al een week en twee uitstappen geleden dat je nog iets van mij gehoord hebt. Er is dus heel erg veel te vertellen en ik weet niet zo goed hoe ik het gestructureerd kan over brengen. Maar dus, ik zal mijn best doen :-)

Pekin Slee

Zaterdag ochtend om 8 uur vertrokken we naar Pekin Slee. We vertrokken met de Jeep richting Atjone. Hier stopt de weg en ben je verplicht om verder te gaan met de boot. Eindelijk kon ik mijzelf iets voorstellen bij dat einde van de weg…

Daarvoor moesten we eerst door Brownsweg en het deed best wel raar om eens verder te rijden. De weg was heel hobbelig en stoffig, maar met de jeep veel makkelijker te doen dan met een busje. Een geluk en een ongeluk, want het was wel wild en hard. En toch nog in slaap kunnen vallen. Mooi van ons :p

Eens in Atjone aangekomen moesten we super lang wachten op onze boot, maar uiteindelijk konden we toch vertrekken voor een tocht van 2 uur en half op de Suriname rivier. Het was een houten bootje met kleine lekken dus een nat gat was niet te vermijden….
De boottocht was super mooi. We vaarden tussen het tropische regenwoud en kwamen regelmatig dorpjes tegen, echt een ongelooflijk uitzicht. Eens aangekomen op Pekin Slee mochten we niet uitstappen. Het was nog niet onze halte. Vreemd, want we waren nochtans aan het dorp dat op het eerste zicht te vergelijken was met Brownsweg. Wij moesten echter nog even verder (tot achter de hoek) waar we dan toekwamen op een prachtig domein, met een mooi, gezellig huis. Hier zouden wij de volgende 4 dagen verblijven. Stel u voor: een huis met houten terras waar je hangmat hangt en uizicht op de Suriname rivier met daarachter het tropisch regenwoud… Geniaal!

Eens alles uitgepakt was, zijn we vertrokken voor een eerste wandeling door het dorp. Wat ons onmiddellijk opviel was dat het wel een heel proper dorp is. Er lag wit zand, de huisjes waren super mooi afgewerkt en er lag nergens afval op de grond. Best wel bijzonder in dit land…
Verder leek het dat dit dorp kleiner is dan Brownsweg, maar niets is minder waar. De huisjes staan minder dicht tegen elkaar, waardoor het zo leek. Het aantal inwoners in Brownsweg loopt op tot 1200 en in Pekin Slee tellen we maar liefst 2000 inwoners. Over een klein dorpje gesproken…

’s Avonds was het heel rustig en het viel ons op hoeveel sterren hier wel zichtbaar zijn. ’s Avonds gaan de lichten uit om 11 uur, waardoor het echt donker is en de sterren alleen maar duidelijker worden. Ik denk niet dat ik al ooit zoveel sterren bij elkaar heb gezien.

Na het eten zijn we nog even op zoek gegaan naar Kaaimannen. We zagen hun rode oogjes glinsteren, maar we zijn er niet in geslaagd eentje te vangen. Maar voor een eerste avond was dit wel al genoeg :p
We hebben ook in een bed kunnen slapen, jawel en… de kippen zaten in het dorp, waardoor wij er voor een keer niet wakker van werden :-)

Doorheen de dag kwamen we heel veel dingen te weten:

o In Brownsweg kwamen we langs de goudmijn. Het zag er vrij groot uit, zeker wetende dat bijna alle mannen in Brownsweg hier werken. Toch wordt er in Marowijne nog veel meer goud ontgonnen. De Chinezen zijn ook talrijk aanwezig op de wegen. Aangezien zij overal ook goud willen ontginnen, zijn ze bezig met wegen aan te leggen. Dat is zeer positief voor de bevolking natuurlijk, maar ze leggen alleen wegen aan daar waar ze goud kunnen vinden.
o Als Brownsweg alles goed en slim aanpakt, kan dit de 3de grootste stad van Suriname worden, naast Paramaribo en Nickerie. Wanneer dit het geval is, zullen hier later waarschijnlijk veel meer vakantieoorden komen, want de omgeving is uiteraard prachtig. Het is begrijpelijk dat dit zal gebeuren, waar gebeurt het niet, maar dit maakt het niet minder jammer. De mentaliteit van deze mensen zal veranderen, de mensen zullen meer op geld, goud en territorium gericht zijn. Maar wie kan het deze mensen kwalijk nemen om vooruit te willen? En wie zijn wij, de westerlingen, om daarover te oordelen?
o In Brownsweg woonden vroeger heel wat Brazilianen omdat het een hype was om met een Braziliaanse man te trouwen. Deze Braziliaanse mannen klitten echter samen en begonnen te roven waardoor ze verbannen werden uit Brownsweg. Het verklaart wel vanwaar de vele Braziliaanse namen afkomstig zijn.
o Vele mannen en vrouwen hebben een gouden tand. Vroeger betekende dit vooral dat je rijk was en wanneer een vrouw een gouden tand had, wou dit zeggen dat haar man goed voor haar zorgde. Nu is het vooral een modeverschijnsel. Maar zelf mijn modebewuste ik kan de mode in zo’n gouden tand niet echt terugvinden…

De volgende ochtend kregen we eitjes als ontbijt. Ja hoor, ook hier was de paashaas langs geweest :-)
Verder stond er een dorpswandeling op het programma door Pekin Slee. Wat is er nu zo speciaal aan Pekin Slee? Wel dit is een dorpje in het tropisch regenwoud dat aan houtsnijwerk doet. Ze maken heel erg veel mooie dingen met houd, de huizen, stoelen, lepels, borden,… Heel mooi en leuk om te zien dat de mensen daarvan nog steeds kunnen leven. Wat hebben we vandaag geleerd?

o De mensen in Pekin Slee geloven dat als je iets goeds doet, je dit moet doen met je hoofd naar het oosten. Hier komt de zon op, dus dit staat gelijk aan licht, wat gezien mag worden, wat goed is. Wanneer je slaapt moet je in principe dus ook altijd met je hoofd naar het oosten liggen. Wanneer je iets slecht doet, iets wat het daglicht niet mag zien, dan moet je je hoofd naar het westen houden. Hier gaat de zon onder, dus dit staat gelijk met donker, nacht en slecht. Wanneer iemand begraven wordt, ligt zijn hoofd ook steeds naar het westen gericht.
o In Santigron wordt nog steeds aan zwarte magie gedaan. Ook hier in Pekin Slee is dit nog in lichte mate aanwezig. De bevolking probeert de boze geesten buiten te houden met behulp van volgende middeltjes:
1) De mensen nemen een kruidenbad wanneer ze zich niet goed of ziek of bezeten voelen. Dit kruidenbad zorgt ervoor dat de boze geesten hun lichaam zullen verlaten.
2) De mensen hangen een flesje aan de deur waar niets inzit, maar het houdt wel de boze geesten buiten.
3) Vooraleer je het dorp binnen komt, moet je onder een poort met bladeren lopen. Deze poort houdt de boze geesten buiten en zo kom je zuiver het dorp binnen.
4) De mensen mediteren ook regelmatig
o Oude vrouwen hadden zwarte streepjes op hun borsten, gezicht, rug, buik, armen, … dit zijn tattoos die er als kind zijn ingezet door een sneetje te maken met een scheermes en nadien werd er as in gedaan. Op deze manier hebben de vrouwen zwarte streepjes die ook voelbaar zijn. Dit kan om 2 redenen:
1) Religieuze redenen
2) Dit werd gedaan voor de mannen. Deze streepjes staan op plaatsen waar vrouwen graag gestreeld worden en voor de man is het fijn om zo zijn vrouw te voelen.
Bij jonge kinderen is dit nu niet meer zichtbaar omdat het in mindere mate wordt toegepast, maar ook omdat deze streepjes nu op veel intiemere en dus niet zichtbare plaatsen worden aangebracht.
o Een nieuw huis wordt hier ingewijd door enkele mannen die voor het huis gaan zitten, rum cola op de grond gooien terwijl iemand iets zegt in de plaatselijke taal en nadien wordt er natuurlijk ook rum cola gedronken. Iets waar Caro zich wel in kan vinden J
o Aangezien dit dorp bekend staat om zijn houtsnijwerken, mogen de huizen natuurlijk niet onder doen. De huisjes zijn allemaal van hout en de voorkant is super mooi versierd met sierspijkers en inkervingen boven de deuren. Elk huis heeft een andere versiering boven de deur en dit heeft ook telkens een andere betekenis.
o De betekenis van het Surinaamse wapenschild:
§ De indianen staan voor de eerste inwoners van Suriname
§ De boom staat voor de vruchtbaarheid
§ De boot staat voor de eerste boot die aankwam in Suriname (Goslar)
§ De zeilen op de boot vertegenwoordigen de verschillende Surinaamse volkeren
§ De ster vertegenwoordigt de toekomst van Surniame.

Na de dorpswandeling gingen we naar Boto Pasi, twee dorpen verder. Hier was een groot feest aan de gang, zowel voor Pasen als voor zichzelf, want vandaag was dit dorp exact 115 jaar oud. Op de radio hoorden we reeds dat er een grote mis aan de gang was en dat er heel veel volk op de been was. Er was dus zeker wat te beleven, dus we besloten erheen te gaan. Daar toegekomen waren we echter teleurgesteld, want er was bijna niemand op de been. De mis was gedaan en het echte schuurfeest (dansfeest) begon pas ’s avonds. Op het moment dat wij er waren was er een voetbalwedstrijd aan de gang waar we even naar gekeken hebben. Natuurlijk is voetbal overal ter wereld hetzelfde, dus we hadden het snel gezien en besloten dan maar om te voet terug te keren. Het was een wandeling van een uur door het regenwoud wat best wel leuk en vermoeiend was.

Een verfrissende duik in de Surinamerivier was dus een fijne afsluiter van de dag. Even wassen in de rivier terwijl de buurvrouw haar vis aan het kuisen was in diezelfde rivier mocht natuurlij k niet ontbreken. Belangrijk was dat we ons proper voelden, dat was toch al iets :p
Als fruitje kregen we een kokosnoot vers van de boom. Het rietje was een bamboe, net geplukt uit de boom en de lepel was een stukje van de kokosnoot. Een natuurlijker vieruurtje hadden we ons niet kunnen voorstellen. De kokosnoot was veel beter dan de eerste die we hier aten, maar het sap blijft super veel. Een volle blaas die regelmatig geledigd moest worden, was onvermijdelijk. Het vlees was heel zacht en best wel speciaal aangezien ik wel ander kokosvlees gewend ben. Maar het was zeker voor herhaling vatbaar! :-)

Na het avondeten zijn we naar het voetbalplein van Pekin Slee geweest. Daar was een gospelmis aan de gang en dat was best wel bijzonder om te volgen. Wanneer ze zingen gaat de hele wei (want ja je kan het vergelijken met een optreden) zo wild als maar kan zijn. Echt super grappig en ook wel een kippenvel moment. Ongelooflijk. Soms kwam er echter een priester tussen om te preken en dat was veel minder. Wat die allemaal aan het verkondigen was, onbegrijpelijk eigenlijk dat dat nog kan. Nu moet ik wel toegeven dat de plaatselijke bevolking ook niet echt opgezet was met deze preken en er liepen veel mensen weg tijdens deze preken. Wanneer ze opnieuw begonnen te zingen liep het veld echter terug helemaal vol en zat de sfeer er terug heel goed in. Het was een heel leuk ervaring.

Maandag startten we de dag met een wandeling in het tropisch regenwoud van 3 uur. Het was heel warm, dus we hebben heel wat afgezweet, maar het was wel de moeite. We hebben heel wat planten leren kennen en de gids moest op een bepaald moment de weg nog kappen tussen de planten. Echt zoals in de films, super grappig :p We kregen Maripa’s te eten en een super lekkere suikerriet. Echt, mmmmm!!!

In de namiddag zijn we naar het houtsnijmuseum geweest waar we heel wat souvenirs kochten. Wat leerden we in het museum?
o Vroeger werkten de mannen van het museum samen met De Waeg in Paramaribo. Ze werden echter bedrogen door een van de werknemers waardoor ze besloten om zelf een museum op te richten in hun eigen dorp. Veel volk is er niet te bespeuren, maar wel mooi van hen dat ze zoveel initiatief toonden.
o Meisjes krijgen op hun 12 jaar een koejoe (een lapje stof) en op hun 14-16 jaar krijgen ze pas hun eerste pangi. Dit betekend dat ze mogen trouwen en meestal zijn ze dan al zwanger. Wanneer een vrouw 2 pangi’s over elkaar aandoet, is ze getrouwd.

’s Avonds wouden we opnieuw kaaimannen spotten en deze keer gingen we met de boot op de rivier. Jammer genoeg zijn we niet een kaaiman tegen gekomen, maar we hebben we een prachtige sterrenhemel gezien. Het was stellarium live en na het zien van een vallende ster mocht er natuurlijk ook een wens gedaan worden. De gids was ervan overtuigd dat het een UFO was, maar gelukkig wisten wij wel beter :p Nadien, toen wij in ons bed lagen, kwam de gids al roepend het terras op dat hij een kaaiman gevangen had. Dus die hadden we nu dan toch ook gezien en gevoeld ;-)

Nog enkele weetjes van de dag:

o Het baden en het afwassen van de kookspullen gebeurt allemaal in de rivier. Best wel bizar, want zelf vrouwen die een wasbak in huis hebben met stromend water, zullen altijd terug gaan naar de rivier. Best wel bizar dat het er zo ingebakken zit.
o Handige planten:
§ Geluidsboom: een leuke boom met een golvende stam (kan het niet beter uitleggen) en als je erop klopt klinkt het hol en maakt het super veel lawaai :-)
§ Bolomoplant: hier worden manden, casavepersers en waaiers van geweven.

Dinsdag was het jammer genoeg al tijd om terug te keren naar de stad, maar eerst wouden we nog genieten van een prachtige zonsopgang. We zijn om 6 uur opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien. Het was echt super mooi om de zon te zien opkomen boven de bomen en de maan zo stilletjes aan te zien verdwijnen. Zeker de moeite om voor op te staan.
Nadien zijn we met de boot terug gevaren naar Atjone. Doordat we nu stroomafwaarts voeren en we veel minder zwaar geladen ware, ging het heel veel sneller, waardoor we op Atjone wel weer lang moesten wachten op de jeep.

Gelukkig zijn we toch thuis geraakt en Jumi wachtte ons op aan het vat. Thuis was er geen elektriciteit en geen water dus douchen was even niet mogelijk. Gelukkig zijn we al zo gewend aan de plaatselijke manier om te baden dat we al tevreden zijn met een emmer regenwater :-) We hebben ons dan maar op de matrassen in de tuin gelegd wat natuurlijk wel gezellig was :-) Jumi heeft heel lekker voor ons gekookt en verder hadden we een heel gezellige avond op het terras met de kaarsjes en een babbel. ’s Avonds werd alles toch gemaakt, waardoor we nog net konden douchen voor het slapen gaan. Heerlijk! :-)

Woensdag Rustdag

Woensdag was vooral de voorzien om te wassen, voor school te werken en te rusten. De dag begon goed met jawel 3 briefjes van het thuisfront. De foto’s van meter, haar prachtige literaire kunsten en de fecebookfoto’s van met Pasen maakte wel dat de kikkers voor een keer niet op straat maar in mijn keel zaten. Jullie zien het, ook hier wordt er aan jullie gedacht ;-)

’s Avonds kregen we bezoek van onze Sarramakaanse vrienden die een Toekoenari gevangen hadden. Dit was een vis die op Brownsweg te vangen valt en Sirano heeft al veel geprobeerd hem voor ons te vangen. Te vergeefs en ook nu was het Claudio die de klus geklaard had. Maar goed, wij hadden eten die avond. Eerlijk? De vis was lekker, de soep was vreselijk. Maar ja, dat kun je niet zeggen luidop. Lachen en slikken was de boodschap :p Ach ja het was gezellig :-)


Blanche Marie

Donderdag ochtend waren we weer vroeg uit de veren om op uitstap te vertrekken naar de Blanch Marie vallen. Opnieuw vertrokken we met de jeep en deze keer duurde de rit wel 6 uur. Hobbel hobbel.

We verbleven opnieuw in een vakantiedomein, maar nu is het wel helemaal vervallen. De uitbater is 3 jaar geleden gestorven en aangezien hij 19 kinderen en 8 vrouwen had, is het niet echt duidelijk wie het domein nu erft. Die zaak is nog steeds bezig en de kinderen willen niet verder investeren zonder zeker te zijn van wie het is. Wat ook wel begrijpelijk is. Daardoor is dit prachtige domein wel vervallen en als je daar geld in steekt, kan je er sowieso ook weer super veel uithalen, want echt het was daar het paradijs! Maar ik moet eerlijk toegeven dat dit vervallen oord ook zeker en vast zijn charmes had. Wij zaten daar nu alleen en echt, het was super gezellig!

Er waren kamers met bedden, maar wij besloten om te slapen in de hangmatten, buiten in het tropisch regenwoud tussen de brulapen, naast de rivier. Echt een geweldige ervaring!
Natuurlijk gingen we niet onmiddelijk slapen, maar wel zwemmen in de waterval. Echt, een prachtig uitzicht! Er zijn heel veel verschillende rivieren die samenkomen in de Blache Marie en zo is de waterval ontstaan. Het is een prachtig uitzicht en echt mooi! We hebben daar gezwommen tussen de bijtvissen en Jumi heeft een schok gekregen van een sidderaal. Nu begrijpen we wel waarom Norman eerst met stenen in het water smeet alvorens we in het water mochten…

Norman heeft ook een heel grote vis gevangen, de Anjoemara en die hebben we ’s avonds opgegeten. Het was echt een van de lekkerste maaltijden die ik hier al at. Echt super lekkere vis in olie, tomaat, look, ajuin en bouillon, met rijst en kouseband. Heerlijk!

Nadien zijn we gezellig met de matrassen op het gras gaan liggen om sterren te kijken. Om 9 uur gingen de lichten uit, dus het was echt uber donker en er waren opnieuw veel sterren te zien. We hebben onze portie sterrenkunde wel gehad deze week :p Met dank aan onze reeds opgedane achtergrondkennis konden we de grote beer, de tweelingen en Andromeda herkennen. Deze avond waren er maar liefst 3 vallende sterren die ik zag, dus laat ons hopen dat ook deze wensjes zullen uitkomen.

Na een uurtje ben ik in slaap gevallen onder deze prachtige sterrenhemel om nadien toch wel in de hangmat te gaan liggen. Het was echt puur genieten en ongelooflijk om in openlucht te slapen in het Tropisch regenwoud. Best wel speciaal vind ik zelf :p

Vrijdagochtend is het ons verbazingwekkend gelukt om, zelfs in het tropisch regenwoud met alle lawaaien e.d., tot acht uur te slapen. Na het ontbijt zijn we met de auto naar Apoera gereden. Dit is een dorp dat aan de Corantijnerivier ligt en aan de overkant van de rivier zie je Brits Guyana. Het was twee uur en half rijden en onderweg kwamen we de spoorlijn “van ergens naar nergens” tegen. De historische achtergrond van dit immense project:

Men had in het tropische regenwoud Bauxiet ontdekt en dat wouden ze in grote hoeveelheden ontginnen, bewerken tot aluminium en exporteren. Dit werd heel erg groot gezien, dus men legde een spoorlijn aan van het bauxietgebied (ergens in het regenwoud) tot aan de haven van Apoera. Er werden spoorlijnen aangelegd en er werd een super modern en groot station gebouwd waar wel 12 spoorlijnen doorliepen. Hier zou het onderhoud van de treinen gebeuren, er was airconditioning en eetgelegenheden aanwezig. Voor de arbeiders van de mijnen hadden ze een super mooi en modern dorp gebouwd in het tropisch regenwoud met westerse huizen, zwembaden, tennisbanen,… Ook in Apoera werd een dorp aangelegd met straten en alles voor de arbeiders van de haven. Je merkt het al, het was een miljoenenproject dat helemaal werd uitgevoerd en dus heel veel geld heeft gekocht. Toen alles af was, kwamen er echter enkele probleempjes:
1) De bauxiet die ze wouden ontginnen bleek niet voldoende erts te bevatten waardoor de bauxiet niet geschikt was om aluminium mee te maken. Dus de research was in orde…
2) Suriname zou niet kunnen concurreren met de wereldmarkt want er was net een regressie in deze wereldeconomie.
3) Er kwam een militaire coup die geen projecten op lange termijn wou uitvoeren. Zij wouden winst en productiviteit op korte termijn. Dommeriken!
4) De productie van Aluminium kost enorm veel energie. Daarom wouden ze naast het station een aluminiumfabriek zetten met daarnaast een nieuw stuwmeer. Dit stuwmeer zou dan voor de elektriciteit zorgen. De omliggende bewoners wisten echter wat er allemaal gebeurd was met de mensen en de dorpen van het Brokopondostuwmeer en zij waren daar helemaal niet mee opgezet.

Het hele project werd dus afgeblazen en nu is alles verwilderd. De spoorweg is niet meer te zien doordat het helemaal overgroeid is door het woud. Het dorp in het regenwoud met de zwembaden en de tennisbanen is totaal niet meer te zien, op 1 dak na. De spoorweg zelf zie je af en toe nog eens opduiken tussen de planten door en het station is helemaal verwilderd en vervallen. Er staan nog 2 treinwagons die nooit werden gebruikt, helemaal leeg geroofd, de trappen staan op instorten en het zit er vol ongedierte. Apoera zelf bestaat wel nog. De werknemers zijn er wel uit vertrokken en er wonen nu indianen in. Doordat het dorp nog steeds van de overheid is en de elektriciteit en het water nog steeds niet is afgesloten, leven deze mensen daar helemaal gratis. Het is wel een proper en verzorgd dorp, maar er zit helemaal niets in dit dorp. Dit dorp heeft niet het karakter zoals een dorp als Brownsweg wel heeft. Het is bizar om het te beschrijven, maar ja. Het is niet te begrijpen dat zo’n groot project zoveel geld koste en uiteindelijk nooit werd uitgevoerd. Ik kan er niet bij en het is best wel een beetje akelig. Dat station in het oerwoud deed mij een beetje denken aan “lost” brrr, gelukkig kwamen we geen ijsbeer tegen!

Na het zien van Apoera zijn we een typisch indianendorpje gaan bekijken, Klein Kwamala. De indianen dragen wel westerse kledij maar leven nog heel primitief en eenvoudig. De huisjes zijn heel klein en er staan enkel sommige kommen en een hangmat in. Zelfs geen vuur, geen kasten, niets. Het is er ook wel heel veel rustiger en onbegrijpelijk dat het zo vredig kan zijn. De bewoners zijn ook nog echte nomaden. Na drie maanden trekken ze verder naar een ander dorp, maar na 6 maanden komen ze meestal even terug.

Om de dag af te sluiten zijn we terug naar de watervallen gegaan, maar nu aan een ander deeltje. Het waren nu de massagewatervallen, hier moest je gaan onder zitten en je kreeg een natuurlijke massage. Jeej! Mama, dit zou jij wel appreciëren en ik kijk nu al uit naar ons weekend :D

Norman wou nog eens een Anjoemara vissen dus dan zijn we terug naar de Blanche Marie vallen gegaan en hij had opnieuw een super grote Anjoemara beet, van wel 15 kg. Norman was er echt mee aan het vechten om hem uit het water te krijgen en na een gevecht op leven en dood heeft de vis zich kunnen los trekken… Echt wel balen. En waarschijnlijk zal niemand ons geloven, maar zoals zoveel hier zal dit een herinnering zijn die enkel in ons geheugen zo goed en echt kan vastgehouden worden.

Enkele interessante dingen uit onze oerwoudtrip

Geziene beestjes:
o Groene en gele gifkikkers (ongelooflijk veel, Dieter als je er volgend jaar een paar nodig hebt, hier kun je ze wel vinden…)
o 2 vliegende ara’s
o Amerikaanse ijsvogel
o Toekan gehoord
o Slingeraap gehoord
o Sideraal heeft Jumi gevoeld
o Irritante steekvliegen
o Slang
o Brulapen (gehoord. Een stuk of 7 vrouwtjes zitten samen en maken super veel lawaai. Er zit een mannetje bij en als hij 1 keer roept zwijgen de vrouwtjes direct! Een gezag dat je als leerkracht wel zou kunnen gebruiken :p)
o Zijdeaapjes
o Varanen. (En die lopen super grappig. :p Dat is zo precies een opwindspeelgoedje dat met zijn pootjes draait om vooruit te komen)
o Boskonijnen (worden ook KoniKoni’s genoemd en dat betekend letterlijk slim slim)µ

Interessante planten:
o Oude bospapaja: de verouderde bladeren worden gebruikt om thee mee te maken.
o Jonge bospapaja: de bovenste schors afschrapen om op een wonde te doen.
o Wenteltrapplant ( Sangrafu): die kan je pellen en eten en het smaakt naar rabarber. Het is goed tegen honger en dorst voor als je verdwaald bent. Hij kan je leven redden. Deze plant wordt ook in 2 gekapt wanneer er iemand sterft. De bovenkant van de tak wordt op het graf gelegd en gaat mee met de dode, de onderkant wordt in een vaas gezet en bewaard bij de overlevenden. Dit betekent: voor het leven gescheiden.
o Baloema: diezelfde als maandag waar manden en dergelijke mee geweven worden.

Leuke weetjes:
o Marrons zijn de volkeren die ooit vluchtten voor de slavernij. Zij wonen heel dicht bij elkaar omdat ze zich zo wouden beschermen. Marron komt van Simarron (= gevlucht vee) maar aangezien mensen geen vee zijn, hebben ze de si laten vallen. Vroeger werden deze mensen de Boslandcreolen genoemd, maar dat wordt nu gezien als een scheldwoord, dus dit wordt niet meer gezegd. In de marrondorpen zal je ook nooit honden zien, want deze volkeren werden vroeger opgejaagd door honden, waardoor ze daar nu nog steeds een afkeer van hebben. (mijn vrienden J) De verschillende marronvolkeren zijn:
§ Sarramakanen. (zoals in Brownsweg. Zij zijn het enige volk die nooit slaaf zijn geweest. Zij

kwamen van de boot en zijn onmiddellijk gevlucht.)
§ Okaners
§ Parramakaners
§ Matuariërs
§ Kwinties
§ Najoeka’s
o Indianen wonen veel verder uit elkaar omdat zij nooit hoefden te vluchtten. Zij zijn echter nooit slaven geweest. De dorpen zijn dus veel uitgespreider en lijken veel groter en netter. De indianen leven nu nog altijd van landbouw en het werk dat ze zelf verzetten. Ze doen vooral aan zelfvoorziening en een beetje handel.
o Blanche Marie is genaamd naar de overleden vrouw van de ontdekker. Die vrouw heette Marie en had blond haar.
o Onderweg moesten we een brug over waar een maand geleden een auto was af gereden. De brug kapot, auto in de rivier en Chinezen hartstikke dood.
o Overal in Suriname zijn er Chinezen te vinden. In elk dorp, zelf het diepste binnenlandse indianen dorp, is een Chinese winkel te vinden.
o Sommige dorpen willen graag uitbreiden waardoor ze stukken regenwoud verbranden om aan landbouw te kunnen doen. Dit is de eeuwige discussie tussen deze dorpen en het westen. Het regenwoud is nodig, maar wie kan deze mensen kwalijk nemen om te willen uitbreiden? Ik zou het niet weten.
o De weg naar de Blanche Marie vallen was helemaal van Bauxiet. Dit zorgt voor enorm veel stof, vuile kleren en droog haar.

Zaterdag zijn we terug naar huis gereden en na een rit van 6 uur waren we terug in de bewoonde wereld.

4 daagse wandelmars

Van woensdag tot en met zaterdag was de vierdaagse wandelmars aan de gang in Paramaribo. Het is de carnaval van hier en we hadden al heel wat gehoord hierover waardoor we best wel benieuwd waren. Aangezien we aan de Blanche Marie vallen zaten, bleef alleen zaterdag avond over om te gaan kijken. Het was een beetje een tegenvaller, wij denken dat het niet zo spectaculair was omdat het de laatste avond was. Wij zagen een stoet van 2 minuten waarbij er muziek werd gespeeld en gedanst. Ok, het was wel heel leuk om te zien en een kippenvel moment, vooral als je de dirigent zo gepassioneerd bezig zag :p Maar we hadden een carnavalsstoet verwacht…

Het was zaterdag ook koninginnendag, dus Paramaribo was helemaal oranje gekleurd en wij waren daar niet op voorzien. We werden wel lichtjes bekeken als we ergens binnen stapte zonder iets oranje aan ons lijf :p

1 mei

Het plan was om voor school te werken, maar dat is er niet van gekomen. Sirano belde dat er een straatrace was en dat we daar moesten gaan kijken. We zijn er dus heen gegaan en het was 2Fast 2Ferious in het echt. De baan naar Brownsweg was afgezet en er waren constant racen met auto’s en brommers. Echt wel spectaculair om te zien. Vooral ook omdat er heel veel volk was om te kijken en echt alle soorten volkeren waren daar. Echt Suriname op zijn best. En het was echt super grappig om die mensen daarin te zien opgaan. Geniaal! Echt een belevenis op zichzelf. Natuurlijk wisten we op voorhand niet wat we konden verwachten en aangezien we snel snel moesten vertrekken waren we ook niet voorzien op de zon. We hadden geen zonnecrème mee en we zaten in de plakke zon. We snappen nu wel waarom die Surinamers allemaal een paraplu mee hadden. Wij zijn nu mooie kreeftjes die toch wel lichtjes pijn hebben :s Eigen schuld dikke bult…

Na het racen zijn we naar het onafhankelijkheidplein geweest waar de 5km run begon. Er stonden ook verschillende kraampjes opgesteld, dus we hebben onze week heel erg gezellig kunnen afsluiten.

Voila, jullie zijn weer up to date en buiten het feit dat het hier nu aan het regenen is, kan ik niet veel meer vertellen. Als er nog vraagjes zijn, shoot en anders tot de volgende ;-)

Groetjes,

Dorien

De laatste week van het kwartaal

Deze week op Brownsweg was vrij kort en veel valt er niet te vertellen. Toch geef ik nu reeds een verslag, kwestie dat ik het niet vergeet :-)

Geen school

Goed gepakt, gezakt en voorbereid trokken we naar Brownsweg voor de laatste lessen voor de vakantie. Tot onze verbazing kregen we te horen dat er geen school meer is. Dinsdag was het ouderochtend, te vergelijken met ons oudercontact. De ouders werden op school verwacht om het rapport op te halen van hun kind. Hierdoor konden de leerkrachten geen les geven met als gevolg dat de kinderen thuis mochten blijven. Aangezien de meeste leerkrachten in de stad wonen, maar doorheen de week in Brownsweg verblijven, vertrokken zij reeds dinsdagnamiddag naar de stad om zo op tijd thuis te zijn voor de paasfeesten. Hierdoor was er ook op woensdag geen school. “Het spijt mij dames, mar dit ben ik jullie vergeten te zeggen”. Een les communicatie kunnen ze hier in Suriname best wel nog gebruiken…

Maar dus, aangezien wij zelf geen les konden geven, hebben we onszelf de kans gegeven om heel veel bij te leren. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de school en het dorp beter te leren kennen. We voerden gesprekken met ouders, leerkrachten en de directeur over de school, het schoolgebeuren en de omgang van leerkrachten met ouders. Dit gaf ons verhelderende inzichten over de school en de betrokkenheid van de ouders.
Wat ons vooral opviel was dat de ouders niet makkelijk kunnen antwoorden op de vraag waarom ze hun kind juist naar deze school sturen. Het meest voor de hand liggende antwoord is omdat ze hier naar de kerk komen of omdat ze in de buurt wonen. Het lijkt of de ouders hier niet eerder bij stil hebben gestaan. En wanneer we dan de leerkrachten aan het woord laten, wordt al snel duidelijk dat de ouderbetrokkenheid heel laag is, waardoor het niet verwonderlijk is dat de ouders niet echt stilstaan bij de school waarnaar ze hun kind zullen sturen. De ouders sturen hun kind naar school omdat dit zo hoort en zijn al blij als ze hun kind ingeschreven hebben.

Woensdag konden we het oudercontact van onze gastvrouw volgen. Zij moest het rapport van haar dochtertje halen op de andere school. Ook hier wordt duidelijk dat de ouderbetrokkenheid zeer laag is, maar ook de leerkracht is niet echt begaan met het lot van het kind. Er wordt gezegd dat het kind gebuisd is op wiskunde en lichamelijke opvoeding en verder mag de ouder gaan. Wanneer er bij ons een kind in het 2de leerjaar een tekort heeft voor wiskunde worden er allerlei oplossingen en hulpmiddelen aangeboden om het kind vooruit te helpen. Ook de meeste ouders zullen begaan zijn met het lot van hun kind en zullen vragen hoe ze dit kunnen verhelpen. Dit is hier helemaal niet het geval, maar wanneer je merkt dat het kind al geen huiswerkbegeleiding krijgt van thuis uit, was deze passieve reactie ook niet helemaal onverwacht.

Uit onze gesprekken met de leerkrachten van onze EBG school werd ons ook duidelijk dat de sfeer binnen het leerkrachtenteam niet ideaal is. Er zijn veel leerkrachten die vooral werken voor het geld en niet met het hart. Dit zorgt voor spanningen en maakt ook dat het niet makkelijk is om samen te werken. Het zijn de kinderen die hieronder lijden, want het is niet makkelijk om binnen dit team iets gezamenlijks op te bouwen. Dit werd mij al eerder duidelijk wanneer ik de kinderen haal voor in de zorgklas. Er is geen interesse van de leerkrachten uit naar wat ik met de kinderen doe. Dat is vooral jammer, want het enige slachtoffer hiervan is het kind zelf…

Ons toneel

Aangezien de namiddagactiviteiten los staan van de school en volledig door ons gedragen worden, gingen deze natuurlijk wel door. En met succes! Deze week zijn we echt begonnen met de voorbereidingen van het toneel. We hebben onszelf opgesplitst in 3 groepen: de acteurs, de decorbouwers en de figuranten. Het was een groot succes in die zin dat de kinderen enorm gemotiveerd zijn om hieraan te werken. Ze kijken ernaar uit om hun ding te doen en hoewel ze het niet gewend zijn om zelf inbreng te hebben in zo’n evenement, zitten er best heel wat talenten onder deze kinderen. Wanneer het verdere verloop even vlot gaat als de start, zullen deze kinderen heel fier mogen zijn op zichzelf. Aan het enthousiasme zal het in elk geval niet liggen! :-)

Brownsberg

Donderdag ging de paasvakantie dan “officieel” in, ook voor ons. En hoe konden we die vanuit Brownsweg beter inzetten dan met een bezoek aan de befaamde Brownsberg? Niet! Vandaar onze eerste uitstap van de vakantie. Normaal zou Eugenie deze uitstap voor ons geregeld hebben, maar blijkbaar was dit dan toch niet gedaan en konden we donderdag morgen alles zelf beginnen regelen. Makkelijk was het niet, maar dankzij onze rare, maar toch behulpzame buurman Ronny vonden we dan toch vervoer.

Ondanks de vertraging van ’s morgens en het vele wachten zijn we uiteindelijk kunnen vertrekken tegen 11 uur. De rit naar boven was een hele belevenis. Bij de start zou je denken, het zijn zotten die dit te voet doen, 13 km te voet naar boven om dan nog niet bij de watervallen te zijn, met alle Chinezen (en hier zijn het er echt wel veel) maar niet met den deze! Maar eens wat verder gevorderd op de berg zou je denken dat het de zotten zijn die de bus nemen :p De weg is helemaal niet aangelegd, bestaat uit modder en putten en is door de regen best wel glad. Vooral de steile stukken omhoog zijn spannend aangezien zo’n busje niet zomaar in een, twee, drie omhoog geraakt. Verschillende keren weg schuiven en achteruit rijden om de berg op te geraken behoren dus bij het pakket. Maar goed, we zijn veilig boven geraakt en dat hebben we dan ook eens mee gemaakt :D

Eens boven werden we welkom geheten en konden we vertrekken naar de waterval. Aangezien het al 12.30 was, besloten we de kleinste waterval te bezoeken, aangezien we om 17 uur al terug richting Paramaribo zouden vertrekken. Het was de kortste wandeling en de kleinste waterval, maar echt wel super mooi. Ik blijf het herhalen, maar ik kan er dan ook echt niet van over, maar zo’n uitzichten zie je normaal alleen in de films. Of op de geprogrammeerde achtergronden op uw computer. Wel wij hebben nu zo’n achtergrond die we zelf trokken. AHA!

Het was echt ongelooflijk, zowel de weg naar de waterval als de waterval zelf. Hoewel er heel veel dieren in het wild leven zagen wij enkel een gifkikker. De luiaard was waarschijnlijk te lui en de vogelspin was gaan vliegen. Maar gelukkig hadden we woensdag al de kans om een vogelspin te bekijken. Onze taxichauffeur had er een gevangen en was zo vriendelijk om ze ons te laten zien… Gelukkig zat ze in een zakje en moest ik ze niet vast houden, maar ik kan nu wel zeggen dat ik persoonlijk een vogelspin in het wild heb gezien :D

Aan de waterval zelf bleken we aanbeland in een groot mierennest. Het was niet zo aangenaam om te eten tussen de rode mieren, maar gelukkig waren ze zelf druk bezig met het verzamelen van eten waardoor ze aan ons geen aandacht besteedden. En het was best wel fascinerend om die kleine beestjes zo te zien dragen en sleuren aan die veel te grote blaren. Ook dat leverde enkele mooie (en scherpe ;-) ) foto’s op.

Na het eten en het baden onder de waterval was het tijd om terug te keren. De weg omhoog was veel vermoeiender dan omlaag, maar in vergelijking met de plaatselijke bevolking heb ik een topconditie. (Dat bewezen we ook al tijdens de kanotocht.) Eens terug boven op de top werden we beloond voor onze inspanningen, want daar zaten enkele brulapen op ons te wachten. Zoals de echte Surinaamse bevolking lagen ze rustig te liggen op de toppen van de bomen. Geweldig! :D

En natuurlijk is er op de Brownsberg het niet te vergeten, ongelooflijk mooi uitzicht op het stuwmeer. Dat is nu eens een beeld dat niet te beschrijven is. Het tropisch regenwoud aan uw voeten en daarachter een meer zover je kan kijken. En zeggen dat daar vroeger 28 dorpen stonden, niet te geloven!

Je hoort het, het was een ongelooflijk en niet te vergeten ervaring en een goed begin van de vakantie. Laat ons hopen dat de volgende tripjes even spectaculair zullen zijn.
Het was tijd om terug te keren en ondanks het feit dat het begon te regenen was de terugweg minder eng dat de heenweg. Doordat het bergaf was, kon de auto zich laten bollen en moest hij zichzelf niet naar boven trekken waardoor we minder gleden. WOEHOE :-) De putten bleven natuurlijk wel, dus geklutst kwamen we lekker terug in het dorp.
Na opnieuw een uur en half te wachten zijn we dan eindelijk toch kunnen vertrekken naar de stad en ’s avonds waren we blij om terug in ons bedje te slapen. Het is nog niet zoals thuis, maar het is beter dan een hangmat :-)

Vandaag heb ik vooral voor school gewerkt zodat ik morgen gerust kan vertrekken op de volgende trip. Ik ben benieuwd en kijk er naar uit!! :D

Vele groetjes en brassas en hopelijk tot woensdag!

Dorien
xxx

Maak je niet druk...

Na een drukke en toch ook wel zware week was het tijd, en nodig, om te bekomen. En dat hebben we deze week gedaan door vooral heel op ons gemak te bekomen. We hebben onze stageweek van volgende week voorbereid op onze gekende manier :-)

De rustweek was heel productief want nu zijn we weer helemaal klaar om morgen te vertrekken voor een nieuwe halve week stage! Ondanks de rust en de ontspanning is er toch een en ander gebeurd, hier een kort overzicht:

Het huishouden

Natuurlijk moet er ook gekruist, gestreken en geplassen worden, dus dan doen we dat maar :-) “Moet dat nu een speciale rubriek krijgen?” hoor ik jullie al denken…Wel als je in een houten huis woont waar het water door de vloer loopt. En het feit dat het kantoor van Leri for Life onder onze living gevestigd is, maakt dat natuurlijk niet zo praktisch… En dan wouden we eens ijverig zijn :p Maar het is nu wel proper :-)

En natuurlijk geen water zonder vuur… Na het laten binnenregenen van kuiswater is de assebak in brand gevlogen. Gelukkig hadden we water genoeg :p

Je merkt het, zelfs kuisen kan hier niet gewoon verlopen…Misschien beter dat we dat niet meer doen :p

Voorbereiden van de paasvakantie

Terwijl de paasvakantie bij jullie al half voorbij is, moet ze hier nog beginnen. Donderdag exact begint onze paasvakantie voor 2 weken. En nu we hier toch zo ver in een prachtig land zitten, moeten we dat land toch wel gezien hebben? En daar hebben we ook voor gezorgd. Deze week hebben we al onze tripjes vast gelegd met als conclusie dat we deze vakantie exact 3 dagen thuis zullen zijn.Veel voer voor jullie om te lezen komt er dus zeker nog aan :-) Dat is ook de reden waarom we deze week niet zo veel gedaan hebben, we hebben vooral voor school gewerkt zodat we al goed gevorderd zijn en zonder problemen kunne genieten van onze tripjes!

Vrijdagavond

Hoewel vrijdag zelf niet zo spectaculair was, is de avond toch wel het vermelden waard. We zijn eerst gaan eten in het Ford in het centrum van Paramaribo. Het oudste gebouw van Paramaribo staat daar, te verouderen…

Maar Cosa Nostra was super gezellig en een echt aanrader! Het is aan het water, met lichtjes in een oud kader, een soort oude hoeve en echt geniaal! Het uitzicht alleen al was om van weg te dromen. En het eten ook natuurlijk ;-)

Nadien is Chicco, onze taxichauffeur, nog eens met ons over de grote brug van Suriname gereden. Nu ken ik de naam ondertussen wel en het gaat hier over de weidenbosbrug :-) En aangezien het nu avond was, was dit super speciaal. Zoals eerder al gezegd is deze brug super hoog en stijl, maar wanneer je dan naar de stad rijdt, zie je alle lichtjes en als je dan uit het dak van de auto zit, is die een geniaal prachtig zicht. Puur genieten!

Tot hier toe een prachtige avond die toch wel wat raar geëindigd is. Chicco is niet enkel taxichauffeur, maar ook veiligheidsagent. (of zoiets) Tijdens onze rit kreeg hij telefoon dat er een roofmoord was gebeurt aan een tankstation. Hij pleegde dus nog enkele telefoontjes terwijl hij ons naar huis reed. EN dan ineens vraagt hij “Wil je gaan kijken?” Wat wij op zich al heel raar vonden, maar dus zonder op antwoord te wachten reed Chicco met ons naar de plaats delict…

We rijden voorbij het tankstation en daar stond echt super veel volk gewoon te kijken. Daaraan merk je dat Paramaribo eigenlijk een heel groot dorp is. Als er iets gebeurt, wordt iedereen gemobiliseerd. Wat wel speciaal was: het was daar muisstil. Daar waar normaal alle autoradio’s super luid staan, de auto’s heel snel rijden en de mensen roepen en toeteren naar elkaar, was nu niets te horen. Best wel eng eigenlijk, vooral al je weet hoeveel volk daar stond. We rijden dus voorbij, heel traag, maar buiten volk, een lint, veel volk en de bus, was er niet veel te zien. Waarop CHicco zegt: “Staat het dak nog open? Wil je zien?” Wij lachen een beetje en hij: “Ik ben nieuwsgierig. Gaan we uitstappen?” Nog vreemder maar dus hij is gaan kijken, wij zijn blijven zitten. Ineens springen er 4 gewapende mannen uit de auto naast ons en beginnen ze te lopen naar het tankstation. SPANNEND!! Ok, na 20 meter zijn ze beginnen stappen, dus het zal niet zo spectaculair geweest zijn :p Maar dus ja, onze veiligheidsagent Chicco had zijn 4 bakra’s mooi laten zitten in die auto :p Gelukkig waren de daders al gaan lopen en we hoopten dat ze niet zouden terug komen :p

Niet veel later kwam Chicco terug en heeft hij ons veilig naar huis gebracht. Wat er gebeurde: in een bus zit er altijd een persoon naast de chauffeur om het geld te ontvangen. Deze persoon was uitgestapt, vermoord en het geld werd gestolen. De daders gingen ervandoor met de buit en een witte auto. (laat het hier nu toevallig vol rijden van witte auto’s) De auto werd ondertussen al gevonden in Lelydorp, zo’n half uur van de stad, en ze weten nu wie de daders zijn. Nu moeten ze deze alleen nog oppakken, en natuurlijk eerst vinden… Maar dus we hebben wel wat sensatie gehad :D

Berg en dal

Vandaag was een geweldige rustige oplaaddag voor opnieuw een werkweek :-) Samen met Chicco zijn we een dagje naar Berg en Dal geweest. Dat is een avonturen park, niet ver van Brownsweg. Na een rit van 1 uur en 30 minuten kwamen we toe in Berg en Dal en kregen we een hutje voor ons. Een hutje zijn dus 4 palen, een stro dak, een picknicktafel en 2 houten zetels. Maar super gezellig en aan de Suriname rivier. Caro en ik hebben de Tarzan Swing gedaan. Dan moet je op een platform klimmen en er af springen en dan zwier je tussen de bomen. SUPER leuk. Echt waar. Het was zeker de moeite en kei veel kriebels :D Laura en Jumi deden ondertussen een boottocht, kwestie dat ze konden genieten van de prachtige natuur in de Surinamerivier.

En die schoonheid hebben wij ook kunnen ontdekken tijdens onze Kanotocht. Dit was niets vergeleken met onze kanotocht in de Ardennen, maar super veel mooier. Er was amper stroom en gelukkig geen stenen om in vast te geraken, waardoor het heel makkelijk en niet zo vermoeiend was. En aangezien de andere deelnemers nog nooit gekanood hadden, waren wij de professionals :p Maar mensen: het uitzicht! Dat kun je u niet voorstellen zonder het zelf gezien te hebben. We voeren dus op de Surinamerivier om dan een zijstroompje in te gaan. Maar dat was heel smal en de bomen en takken hingen in het water en er was een dak van bomen en planten en echt ongelooflijk mooi. EN… ik ben niet uit de kano gesprongen toen er een spinkaan op mij zat! (waarschijnlijk omdat er slangen en kaaimanen in het water zaten, maar tot daar. Ik ben grenzen aan het verleggen ;-) )

Nadien zijn we nog even in ons hutje gaan liggen en toen kregen we te horen dat ze nog 4 mensen nodig hadden voor op de banaan, dus wij mochten gratis mee. Ja dat laat je je geen 2 keer zeggen… Het was DE MAX. En we zijn maar 1 keer gevallen :-) Het was geweldig!! :D

We hebben de avond rustig afgesloten met een broodje en het schrijven van mijn blog. Nu kan ik lekker vroeg gaan slapen en morgen fit opstaan voor opnieuw een geweldige week. Van maandag tot woensdag gaan we verder met onze schoolse activiteiten en deze week starten we echt met het toneel. Ik ben benieuwd hoe de kinderen gaan reageren :-)

Vanaf donderdag dus paasvakantie en die starten we met een uitstap naar Brownsberg. Eugenie regelt dit voor ons en dus zal de start van de paasvakantie niet kunnen missen :-) Ik kijk er al naar uit.

Vrijdag zijn we terug een dagje in de stad en dan volgt hopelijk het hele verslag. O ja, voor ik het vergeet:

Weetjes:

· Dorien heeft geleerd om Metal te appreciëren. Wat een kamergenoot als Laura al kan doen :D (ik laat in het midden over wat soort Metal het gaat :p)

· Big Brother’s watching us! Jurgen, de andere meisjes kunnen dat niet zo appreciëren…

· Wanneer een Surinamer in een hangmat ligt op Berg en Dal luistert hij wel eens naar de radio. Laat die radio nu net de 10 geboden geven van een bepaald volk in Suriname. Jammer genoeg ken ik er nog maar 6, maar het is dus geniaal om een Surinamer in een hangmat te zien die naar dit luistert:

1. Werken is gezond, laat het over aan de zieken

2. Stel niet uit tot morgen wat je tot overmorgen kan uitstellen

3. Leef om te rusten

4. Als iemand hulp nodig heeft om te rusten, help dan

5. Geniet van uw bed, het is uw tempel

6. Werken is heilig, blijf er af

Vrij duidelijk niet? :-) Dieter, jij zou het hier geweldig vinden ;-)

Voila, nu zijn jullie terug een beetje op de hoogte. Geniet nog van de paasvakantie en tot de volgende!

Dorien

Mededeling

Ondanks het feit dat ik gisteren mijn hele verslag al schreef, wil ik toch ook vandaag nog even een persoonlijk berichtje plaatsen.

Pepe Beir,

aangezien ik je met de telefoon niet zal kunnen bereiken omdat je hoogstwaarschijnlijk weer ergens achteraan in het magazijn rondloopt, de post nooit op tijd komt, een gsm niet aan jou besteed is en een mail-adres nog veel minder, is dit berichtje speciaal voor jou. Ik weet dat je de blog wel volgt en ons mama heeft haar instructies gekregen :D

Ook hier in Suriname, aan de andere kant van de oceaan wordt er aan u gedacht ;-) Een super gelukkige verjaardag en 3 dikke, Surinaamse kussen van Dorien, een van uw vele kleinkinderen die onlangs zo lang zo ver vertrokken is.

Hieronder dan toch nog eens een foto (aan de pier waar we vorige week regelmatig zaten), zodat ik zeker ben dat je de juiste voor ogen hebt ;-)

GELUKKIGE VERJAARDAG!!!

Dorien, die je nog niet vergeten is :)

Xxx